TWENTY-SEVEN

This Chapter is dedicated to artimiscute Salamat sa pag babasa! Super na-appreciate akong mag sulat basta nababasa ko yung comments mo.

UNEDITED

KINNEY

Nagising ako dahil sa sunod sunod na katok sa pintuan. It's already 10 in the evening for pete's sake! Sino naman bang distorbo yun?

Even though labag sa loob ko, bumangot pa rin ako para pag buksan yung kung sino man ang andun.

"Why the hell are you— Alter?!" Gulat na sa sabi ko. Anong ginagawa ng lalaki na to?

"Amoy alak ka, eeww." Tinakpan ko yung ilong ko. He smells so bad. I mean dati gustong gusto ko yung amoy pero ngayon nakakasuka na. Maybe dahil sa buntis ako.

"Can I stay here?" Pinag taasan ko siya ng kilay. He looks so sleepy.

"Sorry pero hindi hotel ang condo ko. Makaka-alis ka na," I said tapos isasara sana yung pinto pero iniharang niya yung kamay niya.

"Ouch!"

"Tanga ka ba o tanga?!" Inis na sigaw ko pero naaawa pa rin ako sa kaniya kasi parang nasaktan talaga siya.

"Hindi mo ba talaga ako papapasukin?" Bakit parang nag papa-awa ata itong lalaking to?

"Halika na!" Inis na sabi ko at nauna nang mag lakad. Sumunod naman siya sa akin after niyang iclose yung pinto.

"Bakit ka ba kasi uminom?" I asked habang tinutulungan siyang mahiga sa kama ko.

"Mag hubad ka."

"Pag sasamatalahan mo ba ako?" Aba't-
Lasing na nga lang siya at lahat nagawa niya pa ring mang trip.

"Pag samantalan my ass," I said while rolling my eyes.

"Pagsamantalahan ko yung 'ass' mo?" Sinamaan ko siya ng tingin dahil sa sinabi niya.

"Pwede ba, Alter? Wag ka ngang manyak," inis na sabi ko. Ngingisi-ngisi pa rin siya kaya mas lalo akong nabadtrip.

"Back to normal na tayo bukas," kako.

"Magiging cold ka na ba ulit sa akin? Tatawagan mo ba ulit yung gagong Lake na yun? Magagalit ka ba ulit sa akin? Hindi mo na ba ako mahal?" Napa-iwas ako ng tingin dahil nag cra-crack yung boses niya.

He's crying...

"You pushed me to my limits kaya wala kang karapatan na tanong-tanungin ako ng ganyan," I said bago umayos ng tayo para kumuha ng damit ni Lake na nasa kabilang room.

Mag lalakad na sana ako pero biglang niyang hinawakan yung kamay ko.

"Wag mo akong iwan, please. Mahal na mahal kita." Inalis ko yung kamay niya na naka-hawak sa akin bago lumabas ng kwarto.

I don't know pero parang nasasaktan ako para sa kaniya. Parang gusto kong bumalik na lang ulit sa kaniya pero tuwing naaalala ko si Leigh, tumitigas ulit yung puso ko.

Kinuha ko yung plain white shirt tapos pajama ni Lake tapos ay binihisan si Alter tapos after ko siyang bihisan ay bumalik agad ako sa kwarto ni Lake para matulog.

Halos isang oras na rin ang naka lipas pero hindi pa rin ako maka tulog. Iniisip ko si Alter, si Lake, si Thorn, silang lahat.

Ang gulo. Sobrang gulo ng nararamdaman ko.

My heart shouts Alter's name pero my brain says na tama na. Kailangan ko ring mahalin ang sarili ko.

......

Maaga akong gumising at pumunta sa Cafe para hindi ko maabutan si Alter. I don't feel like talking to him.

"Hi," I greeted my staffs. Ngumiti naman sila sa akin.

Nag trabaho muna ako. Like nag compute ng sales, tumulong sa pag bebake, nag hahatid ng orders and stuffs.

"Ate." Tumingin ako kay Samantha ng mag tawagin niya ako.

"Bakit Sam?" I asked tapos ay itinuloy ulit itong coffee na nilalagyan ko ng designs.

"May dalawa pa kasi akong Leigh na nakita." Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Itinigil ko muna ang ginagawa ko bago ko hinila si Samantha papunta sa office ko.

"What do you mean sa dalawang Leigh?" I asked. Nilalaro laro niya at daliri niya na parang kinakabahan.

"Magkamukhang-magkamukha mo kasi sila ni ma'am Leigh. Pumunta po sila dito sa cafe nung isang araw tapos nag usap," pag papaliwanag niya. Naguguluhan ako sa sinasabi niya.

"Are you saying na may kambal si Leigh?" Leigh never told me may kambal siya. Ang alam ko lang ay may kuya siya which is si kuya Thrick na may gusto kay Katie.

"Opo."

Tinawagan ko si Lake para sa humingi ng tulong pero hindi siya sumagot.

"Ate, si Warren po. Alam niya ang lahat kaya siya ang puntahan mo." Warren is Samantha's uhm. I don't know, maybe her  boyfriend?

"Sige, Sam. Thank you for the information," I said while smiling.

Kinuha ko agad yung car keys ko. Balak kong puntahan si Warren. I drove as fast as I can.

Naka rating agad ako sa mansion niya. This jerk, matagal na pa lang may alam pero hindi man lang magawang mag sabi sa akin! Hindi ko maiwasang mainis kay Warren kasi pinag mumukha niya akong tanga!

Nag door bell ako ng paulit-ulit.

"Damn! I'm coming, okay?!" I can hear his irratated voice. Mukhang kagigising pa lang ng gago. 3:00 pm na kaya'

"Sino ka bang distorbo ka?!" Para naman siyang nahimas-masan ng makita ako na naka tayo sa likod ng malaking gate niya.

"K-Kinney, anong ginagawa mo dito?" Mukhang kinakabahan siya. Ni hindi man lang ako pinapasok sa loob.

"Pasok muna ako, pwede?" I said in a sarcastic tune.  Napa kamot naman siya ng batok bago niluwangan ang pagkakabukas ng gate.

"Come in."

Dire-diretsyo akong pumasok sa bahay niya tapos ay dumirestyo sa living room. The theme of his house is black, gray and white. Very formal.

"So what brought you here?" Umupo siya sa sofa sa harap ko. I raised my brow on him.

"No coffee?"

"Oh! Anong gusto ko, coffee, Juice, or Water?" Pag tatanong niya.

"I want a milk shake."

"Kinney?" He frowned.

"Problem?" Umiling agad siya so napangisi ako sa isip ko. Good dog.

I crossed my legs and my arms.

"Now." Tumingin ako sa kania sa mata at kitang kita ko na sobrang na te-tense siya.

"Sabihin ang lahat ng nalalaman mo kay Leigh at sa kambal niya, especially sa panlolokong ginagawa nila."

•••

I'm planning to end this story as soon as posible kasi baka hindi ko na maharap mag sulat kapag school days na.

CONTINUE READING...

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top