UNEDITED

KINNEY

Andito na kami ngayon sa hospital na malapit sa hotel na tinutuluyan namin. Sumunod agad kami kila Alter. I feel so bad sa sarili ko.

"Chill ka lang." Tinapik tapik ni Ander yung balikat ko. Ako, si Lake, si Millet at Ander lang ang sumunod kila Alter. Iniwan yung iba para may kasama yung mga bata.

"Alter," I called him pero hindi niya ako pinansin. Pabalik balik lang ang lakad niya na para bang hindi siya makapakali.

"Tol, chill ka lang." It was Ander pero tulad ko, hindi lang rin niya pinansin.

Mamaya-maya ay lumabas na yung doctor so tumayo na rin kami para lumapit at maki-kinig.

"The patient is stable now. Nahimatay siya due to over fatigue and stress, magigising din siya mamaya so you can calm your nerves now. And I just found out na buntis pala siya. But you have nothing to worry about because your baby is okay." The doctor's words made my world stop.

Tumingin sa akin si Alter na parang nagulat din. Hahawakan niya sana ako pero umiwas ako.

"How old is baby?" Instead ay tinanong ko yung doctor. Hinawakan ako ni Lake na balikat.

"7 weeks na si baby," the doctor replied. I did a short flasback sa mga nangyari seven weeks ago.

That was the time na umalis si Alter dahil sabi niya may pupuntahan daw siya.

Tumingin ako kay Alter and then umiling. I can't believe na he did this to me. It hurts. It brought pain too much pain sa akin to the point na hindi ko na napigilan yung luha ko.

"Ang sabi mo, you love me," I said. Sunod sunod naman siyang umiling na para bang nagets niya ang ibig kong sabihin.

"Kinney." Millet called me pero hindi ko siya pinansin.

Umalis na yung doctor maybe to give us a little privacy.

"I-I do." Hahawakan niya sana ulit ako pero umiwas ako.

"Alter, ano pa ba ang kulang?!" I can't help but to shout. Hinawakan ni Lake yung dalawang balikat konat hinila papalapit sa kaniya.

"I-it's not what you think. I'm not the fath—"

"Stop lying! Pagod na ako sa mga kasinungalingan mo. I'm tired, I'm so tired na para bang nakakalimutan ko ng mahal pa kita." I'm looking sa mga mata niya while saying those words.

"Kinney, mahal kita. Maybe I lied to you in some way pero the moment that I told that I love you? Hindi yun kasingungalingan." He again tried na hawakan ko pero mas umatras ulit ako.

"I need space," I said in authority.

Now siya naman ang umiiling sa akin. Hiwakan niya ang dalawang kamay ko.

"No. No, please. I will never—" hindi ko na siya pinatapos dahil tumakbo na ako papalayo.

My tears keep on falling while nag lalakad ako dito sa gilid ng sea shore. I don't know what to feel right now.

Maybe I trusted him too much. I trusted him na hindi niya na ulit ako lolokohin. Out of my frustation ay napa upo ako sa sahig. Wala akong ibang ginawa kundi umiyak ng umiyak.

Now, mag kaka-anak na na rin sila ni Leigh. Mag kakaroon na ng karapatan si Leigh na kaniya. And by that, sobrang nasasaktan na ako.

"Here." Tumingin ako sa nag salita and I saw Lake na naka tayo sa harap ko habang may hawak na panyo na naka lahad sa akin.

"I'm here, Kinney," He smiled at me and then tinulungan akong tamayo.

Ewan pero bigla na lang akong napa yakap sa kaniya.

"I'm in so much pain, Lake. Hindi ko na alam ang gagawin ko," I cried. He's holding my back as if saying na huwag na akong umiyak.

"Hush now, sugar. Starting this day, I won't let that man hurt you. Starting this day, akin ka na ulit," he said. Napa tingin ako sa kaniya dahil sa sinabi niya.

"You're mine to begin with Sugar. Akin ka nung una kaya akin ka hanggang huli," he said while looking sa mga mata ko. I feel so secured whenever I'm with him.

"B-but I love him, Lake." I look away after saying that. I don't want too see him na nasasaktan dahil sa akin.

"As you as you're mine, I'm fine with it." He held my cheeks at inangat. We both stare at each other. Pinunasan niya yung mga luhang tumutulo sa mga mata ko.

"Damn! I hate seeing you crying!" He cussed. Natawa naman ako ng mahina dahil sa sinabi niya.

"Now, fix yourself and cheer up. Ayaw ko namang makita ka ni Thorn na ganyan ka diba?" I nodded at him tapos ay inayos ang sarili ko.

"Kinney," tawag niya sa akin kaya tumingin ako sa kaniya.

Hinawakan niya ang pisngi ko using his both hands tapos ay unti unti niyang inilapit ang mukha niya sa akin.

I though he is going to kiss pero I'm wrong dahil nag landing sa noo ko ang labi niya. He smiled at me after that kaya napa ngiti ka rin ako.

"Thank you, Lake. Thank you for being the light during my dark days."

ALTER

Sumunod agad ako kay Kinney pag alis niya. I saw her sa may sea shore pero napa hinto ako ng makita kong naunahan na ako ni Lake.

My heart is aching while watching them hug each other. Sobrang sakit na makita mo yung taong mahal mo na may kayakap na iba.

"I wish I was him," bulong ko sa sarili ko.

My fist formed into a ball ng makita ko siyang halikan ang asawa ko. I hate it! I hate my self for doing nothing.

Tumalikod ako ng may tumawag sa akin.

"Sir, we already found out kung sino talaga sila. Meron na rin po kaming mga personal data nila na I think makakatulong sayo." Tumingin muna ako sa kanila saglit bago tuluyang nag lakad palayo.

"Is it good o bad?" I asked.

"Uhm— bro!" I heard na parang inagW yung phone sa kausap ko.

"Taena bro, ang tanga mo!" Bulyaw sa alin ni Warren kaya inilayo ko yung phone sa tenga ko kasi ang lakas ng boses niya.

"Ligawan mo na ulit yung asawa mo, niloloko ka lang ni Leigh— Lileth, rather."

•••

Malapit na tayong umabot sa 1k readssss. Yuhoooo!

CONTINUE READING...