KINNEY

"Pwede naman nating pag-usapan to eh," I cried. Napa-hawak na lang ako sa tiyan ko, trying to protect my baby.

"Ano kami sa tingin mo? Tanga?" Lileth laughed at me sarcastically.

Even though natatakot ako sa pwede at kaya nilang gawin, lumapit pa rin ako kay Lake. Naiiyak ako nang makita kong half open ang mata niya.

He risk his life for me and my baby. Mas naiyak ako. Halo halonh emosyon na ang nararamdaman ko. I feel so sad, mad at scared at the same time.

"Iiyak ka na lang ba diyan?" Hinila ako ni Leigh sa buhok para maka tayo. Napa sigaw ako sa sakit.

"Leigh, I thought we're best friends?" Well, that was true. Even though ganito ang nangyari, she is still the best girl best friend I ever had.

"You are the one you told me na kinalimutan mo na ako as your best friend!" She shouted kaya napa-pikit ako.

"Remember the day na nakita tayo?" I smiled at her. I can't help but to smile tuwing naaalala ko ang day na first time kaming nag kita.

Maybe I can melt the stone on her heart.

"The day that I want to forget," ngisi niya sa akin. Napa pikit ulit ako para pigilan ang pag hiyaw ng mas hilalin ni Leigh ang buhok ko.

"I was so fragile that time. Binubully nila ako but then you came para ipagtanggol ako," I continued. My tears are starting to build up again dahil duon.

Nakita kong lumambot ang expression niya pero agad ding napalitan ng galit.

"Isang bagay na dapat ay hindi ko ginawa," sagot niya. Tinignan ko siya sa mata pero umiwas siya ng tingin.

"The time na sabay tayong nag rereview para upcoming exam, para sabay tayong maka graduate, para sabay nating maabot ang mga pangarap natin," I tried my best to hold back my tears. Hindi sumagot sa akin si Leigh.

"Don't tell me na naaapektuhan ka sa sinasabi ng babae na yan?" Pabalang ako na binitawan ni Lileth tapos ay lumapit kay Leigh.

Mag sasalita pa sana ako nang may marinig kaming parang nag kakagulo sa labas. Tatakbo na sana ako pero hinila ni Lileth yung buhok ako tapos ay parang paakbay ako sa sinasakal habang naka tutok yung baril sa sintido ko.

"Alter!" Biglang nabuhay ang pag-asa ko nang makita ko si Alter sa may pintuan.

Lalapit sana siya sa akin pero nag salita si Lileth.

"One more step at hindi na sisikatan ng araw itong asawa mo." Mas idiniin sa akin ni Lileth yung baril.

"Sis, let's go." Gulat na napa tingin ako kay Leigh ng pilit niyang hinihila ni Lileth papalayo sa akin.

"What the hell?! Anong let's go ang sinasabi mo dyan?" I can hear the irritation sa boses ni Lileth.

"Leigh," I whispered. She smiled at me.

"Ako na lang ang hahawak sa kaniya, lapitan mo si Alter," sabi ni Leigh. Pabalibag ako na itinulak ni Lileth kay Leigh.

"I'm sorry," bulong ni Leigh sa tenga ko. Ilang sorry na ba ang narinig ko?

Lumapit si Lileth kay Alter na walang emosyong naka tayo lang sa may malapit sa pintuan.

"Alter!" Sigaw ni Leigh ng malapit ng maka-lapit si Lileth kay Alter.

Ibinibato si Leigh yung baril kay Alter. And then kinatch naman ni Alter yung baril at agad naman na itinutok ni Alter yung baril kay Lileth.

Gulat na tumingin si Lileth kay Leigh.

"Sorry sa pananampal ko sayo kanina ah? Hindi kasi pwedeng hindi ko gawin dahil malalaman ni Lileth yung plano," she explained tapos lumapit kay Lake.

"One more step and you're dead," narinig kong sabi ni Alter. Akala ko ay titigil na si Lileth per hindi pa pala.

"Yun ang akala mo." And then bigla lumitaw sa kung saan si kuya Thrick! Akala ko ba ay patay na siya? Bakit siya andito pa rin?

"Alter!" I tried na tawagin ang atensyon niya para malaman niya na nasa likod niya sa kuya Thrick.

Sinipa ni kuya Thrick si Alter sa likod kaya napa takbo ako pala lapitan sana siya pero hinila ako ni Leigh.

"Lumabas na tayo," she said habang hinihila ako pero pinipigilan ko siya.

"Hindi! Andito pa si Alter at Lake!" Pag pipigil ko. May hawak na baril si Leigh at nagulat ako ng iputok niya yun sa likod at nang tumingin ako ay nakita ko si Lileth na natamaan sa balikat.

"Kami na ang bahala kay Lake," may nag salita sa likod ko kaya tumingin ako at nakita sila Ander!

Ayoko pa sanang lumabas pero binuhat ako ni Warren para sa labas.

"Pre, i-activate mo na yung bomb!" Narinig kong sigaw ni Alter habang nakikipag-agawan ng baril kay Kuya Thrick.

"Pre, 5 minutes lang yun labas ka agad!" Bigla akong kinabahan sa sinagot ni Johann.

"Warren, anong bomb yung sinsabi nila?" I said histerically. Hindi sumagot si Warren kaya pinalo-palo ko yung likod niya.

"Nag lagay muna sila ng bomb dito bago pumasok," sagot sa akin ni Warren. Napa tingin ako kay Alter na nakikipag-agawan pa rin ng baril.

Andito na kaming lahat sa labas, medyo malayo na sa warehouse. Hindi ako mapa-kali at palakad-lakad lang dahil sa hanggang ngayon wala pa rin si Alter.

"Alter, bilisan mo naman oh!" I shouted even though alam kong hindi niya ako naririnig.

"Ilang minutes na lang?" I asked Johann kasi siya yung may hawak nung timer. Lahat kami hindi mapa-kali dito.

"3 minutes na lang." mas lalo akong kinabahan sa sinagot ni Johann.

Ilang minutes pa ang lumipas. Hindi ako maka hinga ng maayos dahil sa sobrang kaba. Naiiyak na rin ako.

"Tangina mga tol, pupuntahan ko na si Kuya Alter!" Pinigilan nila Clayton si Ander nang pag pumilit siyang pumunta sa warehouse.

"60 seconds," napa tigil kaming lahat sa sinabi ni Johann.

Ngayon umiiyak na talaga ako, there is no way na kayang maka layo ni Alter sa warehouse in just a minute.

Napa-yakap ako kay Warren ka hawak hawak ako kasi kanina ko pa gustong puntahan si Alter.

"Sabihin mo makaka-abot si Alter! Sabihin mo dadating siya!" I cried. Isisigaw ko ang mga salitang yun. Hindi sumagot si Warren. Malayo lang ang tingin niya.

Tumutunog na yung timer, meaning ten seconds na lang. Napa upo na ako sa sahig, nag babakasakali na may Alter na dadating.

Mas lalo akong naka-iyak ng may marinig kaming sumabog. Nakita ko kung paano sinuntok ni Ander yung puno.

Nakita ko kung paano napa-hilamos sa mukha si Ken at kung paano ibinato ni Warren yung timer.

"Tangina!" Mas lalo akong napa-iyak nang sumigaw si Ander.

Alter, saan ka na ba? Mahal na mahal kita. Please, be safe.

•••

Next na po yung epilogue! Sa wakas matatapos ko na rin itong Worthless Marriage!

CONTINUE READING...