wizerunek firmy na tym nie cierpi. jej wizerunek to co innego. traci na powadze, ale szybko może ją odzyskać.

jego stanowisko wygląda inaczej. produkcja nadal stoi w miejscu. nawet niewiadomo, kiedy znów ruszy. o ile w ogóle.

ale opinia publiczna ich kocha. ludzie zbiorowo zgłaszają niepochlebne zdjęcia, bo nikt nie ma prawa ingerować w ich prywatne życie w taki sposób.

    przynajmniej nie do tego stopnia.

— co za hipokryzja — pod nosem mówi hyungsik.

— nie jesteś dobrą osobą, żeby to oceniać — chłodno komentuje naeun.

z równą dozą rezerwy już godzinę sączy pojedynczy kielszek drogiego wina serwowanego na równie drogim i pozbawionym kolorów przyjęciu charytatywnym.

taki chwyt reklamowy. pokazują się razem. razem odbudowują fasadę. kartonowe kłamstwo oblepione sztucznymi świecidełkami, które z daleka przypominają perły.

ludzie kochają te ujęcia. on eskortujący ją na parkiet i powolny, pełen gracji taniec, a ich niechęć zawoalowana ciepłymi uśmiechami.

nikt jej nie podziela z wyjątkiem ich samych.

nikt z wyjątkiem jednej osoby, która równie mocno, jak oni nienawidzi tandetnych sloganów narzucanych przez prasę.

piękni, młodzi i zakochani.

książęca para.

niech żyje król, bo póki żyje, będzie cierpiał.

✖️

poprawione 122020