Stałem przed drzwiami Tae widząc na podjeździe nieznajome mi auto. Zapukałem, a po chwili otworzył mi Jungkook. Miałem nadzieję, że będzie to Tae, ale najwyraźniej tak chce dać nam czas.

ㅡ Co tu robisz? ㅡ Spytał wzdychając. Miał duże wory pod oczami, a sam był blady. I on w tym stanie przyjechał samochodem?

ㅡ Chcę... Porozmawiać. Proszę Guk.. ㅡ Powiedziałem błagalnie. Przez kilka chwil patrzył się w jakąś stronę.

ㅡ Dobrze. ㅡ Przytaknął. Zdziwiłem się jego odpowiedzią. Myślałem, że będzie kazał mi się wynieść. ㅡ Jimin...

ㅡ Tak? ㅡ Spytałem szybko. Przytulił mnie głaszcząc po głowie. Stałem nieruchomo nie wiedząc co zrobić, ale oddałem gest nie rozumiejąc.

ㅡ Kocham cię. ㅡ Szepnął, a moje serce przyspieszyło.

ㅡ Ja ciebie też, Jungkook. Przepraszam za tamto. Żałuję, że nie zerwałem z nim wcześniej. Ale już to zrobiłem.

ㅡ Więc, dlaczego kłamałeś, że to był twój pierwszy raz skoro już miałeś to za sobą?

ㅡ Nie chciałem byś... W jakiś gorszy sposób o mnie myślał.

ㅡ Jimin. Nie pomyślał bym nigdy tak. Wcześniej się nie znaliśmy, więc to co robiłeś było twoją sprawą.

ㅡ Tak, wiem. Ale to ty zawsze mi się podobałeś. I mimo że nie gadaliśmy ze sobą ani słowem czułem coś do ciebie w małym stopniu. Potem, gdy już miałem pierwszy raz za sobą....żałowałem, że nie miałem go z tobą. Dlatego chciałem okłamać ciebie, a także i siebie.

ㅡ Jimin, dobrze. Załóżmy, że to był twój pierwszy raz, hm? Skończmy ten temat. Wejdźmy do środka.

ㅡ Czekaj... Wybaczysz mi?

ㅡ Daj czas, dobrze? Ja... Muszę to przemyśleć.... ㅡ Uśmiechnął się.

ㅡ Guk... A... Mogę cię pocałować? ㅡ Spytałem niepewnie. Zdziwiłem się gdy delikatnie przyciągnął moją osobę do siebie i wpijając mi się w usta.
Uśmiechnąłem się pomiędzy pocałunkami bardziej przyciągając go do siebie.

ㅡ Nie prowokuj, Jimin...

ㅡ Nic nie robię. A... Jak się czujesz? Nie wyglądasz najlepiej. ㅡ Odsunąłem się spojrzawszy mu w oczy.

ㅡ Nie pytaj, dobrze? Wejdźmy do środka już.

ㅡ Guk... Proszę. ㅡ Powiedziałem błagalnie trzymiąc go za ramię. ㅡ Wiesz... Jeśli czujesz się winny....

ㅡ Tak. Czuję się. Bo pozwoliłem jej by...by zrobiła mu krzywdę. ㅡ Szepnął drżącym głosem. ㅡ Obiecałem mu, że po niego wrócę... Złamałem tą obietnice. Mogłem wrócić wcześniej..

ㅡ Jungkook, ale... Sung nie chciałby byś tak się czuł. Kochał cię.

ㅡ Jimin, nie rozumiesz.

ㅡ Może nie rozumiem, ale to nie twoja wina. Nic nie zrobiłeś.

ㅡ Pozwoliłem na to by umarł.

ㅡ Ale..

ㅡ Skończmy ten temat. ㅡ Szepnął i od razu wszedł do środka. Nie wiedziałem co zrobić. Ostatecznie odwóciłem się na pięcie chcąc wsiąść do samochodu, który ciągle na mnie czekał. ㅡ Jimin!

Spojrzałem na bruneta, który podbiegł do mnie.

ㅡ O co chodzi?

ㅡ Czemu nie wchodzisz?

ㅡ Ja...

ㅡ Jungkook!

Obejrzeliśmy się widząc mojego byłego. Po twarzy widać było, że jest wkurzony.

ㅡ W końcu cię znalazłem. ㅡ Warknął i bez żadnych wyjaśnień uderzył bruneta.

ㅡ Przestań! Zostaw go. ㅡ Krzyknąłem odpychając chłopaka, lecz to on mnie odepchnął, dlatego uderzyłem w samochód. ㅡ Wook, zostaw go! ㅡ Płakałem widząc jak bije mojego prawdziwego ukochanego. Podbiegłem do nich, próbując ich rozdzielić co szło marnie. Po chwili sam poczułem uderzenie w twarz.

ㅡ Wolałeś jakiegoś prostaka niż mnie?! ㅡ Krzyknął uderzając w drugi policzek. ㅡ Pożałujecie oby dwaj.

ㅡ Wook, posłuchaj. Tłumaczyłem ci to już i... ㅡ Przerwał mi kolejnym uderzeniem. Spuściłem głowę czując ogromny ból.

ㅡ Zamknij się. Jesteś zwykłą dziwką, skoro puszczałeś się z nim będąc ze mną.

Po chwili za swoim byłym zauważyłem jak Guk wstaje z ziemi, cały obolały. Jednakże mój oprawca usłyszał to, gwałtownie odwracając się do niego i kopiąc w brzuch.

ㅡ Wook, dosyć! ㅡ Krzyknąłem chcąc podejść, lecz złapał mnie za szyję zaczynając dusić.

ㅡ Mogłem to zrobić wcześniej. ㅡ Warknął ściskając moje gardło jeszcze mocniej. Traciłem powoli świadomość oraz tlen. Po chwili zostałem uratowany. Brałem głębokie wdechy upadając na kolana. Jak zauważyłem, był to Tae. Dziękowałem mu z całego serca. Wygonił Wooka grożąc, że zadzwonił po policję.

ㅡ Nic ci nie jest? ㅡ Spytał, pomagając mi wstać.

ㅡ Co z Jungkookiem? ㅡ Spytałem kucając przed chłopakiem. ㅡ Guk... ㅡ Szepnąłem kładąc dłoń na jego policzku. Wyglądał strasznie. ㅡ Tae, wezwij karetkę. ㅡ Poprosiłem. ㅡ Przepraszam cię, Jungkookie. To była moja wina. Przepraszam...

Uniósł wzrok na moją osobę.

ㅡ Mówiłem, że... Wynikną z tego problemy, ale.. Należało mi się.

ㅡ Nie prawda. ㅡ Szlochałem. ㅡ Nie zasłużyłeś na to. Ja już tak.

Po kilku minutach przyjechała karetka, która zabrała chłopaka do szpitala. Przytuliłem Tae, wybuchając płaczem.

ㅡ To nie powinno się wydarzyć.

ㅡ Masz rację. Nie powinno, ale stało się. Każdy wie jaki jest Wook. Nie odpuści. Przecież wiesz to sam.

ㅡ Wiem.. ㅡ Odsunąłem się wycierając policzki rękawem. ㅡ Muszę jechać do szpitala.

ㅡ Wsiadaj. Zawiozę cię. ㅡ Powiedział idąc do domu po kluczyki.

***

Wbiegłem na salę chłopaka, który był już opatrzony przez lekarzy i wyglądał dużo lepiej.

ㅡ Gukie.. ㅡ Powiedziałem oglądając go z każdej strony. Nie odzywał się. ㅡ Jungkook. Powiedz coś.

ㅡ Co mam mówić? Mam cię przepraszać? Ostrzegałem. Jeśli on się dowie... Będą problemy. I widzisz, są.

ㅡ I to przeze mnie. Przepraszam cię, Jungkookie. ㅡ Szepnąłem mając znowu łzy w oczach.

ㅡ Eh...A ciebie nie boli? ㅡ Spytał kładąc dłoń na mym policzku. ㅡ Masz sine. Widziałem też, że cię dusił.

ㅡ To nic. Należało mi się. ㅡ Rzekłem zabierając jego dłonie z mej twarzy, ponieważ bolała, lecz nie mówiłem mu tego by się nie martwił.

ㅡ Nie prawda.

ㅡ Nie zaprzeczaj. Należało. Musisz wyzdrowieć teraz. Dobrze?

ㅡ Arasso. ㅡ Skinął głową. ㅡ Ale obiecaj mi coś.

ㅡ Co takiego?

ㅡ Że już takiego głupiego błędu nie popełnisz.

ㅡ Przyrzekam. Przepraszam jeszcze raz Jungkook. ㅡ Szepnąłem całując go w policzek, a następnie w usta.

*******************

21.01.21

Hej

Jak wam się podoba?

Miłej nocy