Pov.Melissa
Potym jak Theo zasnoł wróciłam do Liama. Jego mama wyszła jakąś godzinę temu, była bardzo zmartwiona, nie dziwiłam się jej sama niemal straciłam Scotta 2 lata temu. Wolałam już nie wynikać w te przykre wspomnienia i zajęłam się przygotowywaniem karty pacjentów. W jednym momencie usłyszałam jak sprzęt medyczny strasznie pika. Spojrzałam na chłopaka, już wiedziałam co się dzieje. Liam się budzi.
Pov.Scott
Siedziałem przy Theo i zanim rozmawiałem. Rozmowa z nim mi pomogła zapomnieć o wszystkich zmartwieniach i o tym co się dzieje z Liamem. W pewnym momencie zauważyłem jak chłopak odwraca głowę i lekko mróży oczy
-Słyszysz? Powiedział
Wytężyłem słuch, usłyszałem pikanie maszyny i głos pielęgniarek
-Budzi się!
-Wszystko z nim w porządku?
Szybko wstałem i gdy już miałem wychodzić zatrzymał mnie chłopak
-Pójdę z Tobą!
-Lepiej odpocznij Theo, sprawdzę co się dzieje i wrócę. Zapewniłem go na co ten niechętnie znów położył się.
Pobiegłen korytarzem i skręciłem do sali Liama. Po przekroczeniu progu zobaczyłem swoją betę, był cały i zdrowy.
-Liam!
-Hej Scott
Przytuliłem chłopaka, tak za nim tęskniłem.
-Długo spałem? Zapytał
-2 tygodnie, regeneracja długo trwała. Wyjaśniłem. Po chwili ktoś jeszcze wszedł. Liam uśmiechnął się a ja gdy się odwróciłem zobaczyłem Theo. Himera od razu przytuliła Liama.
-Nigdy więcej mnie tak nie strasz! Myśleliśmy że już po tobie. W jego głosie było słychać czystą troskę.
-Obiecuję. Powiedział uśmiechnięy.
Potem przyszli pozostali członkowie stada. Wszyscy nie posiadali się z radości. To był zdecydowanie jeden z najlepszych dni w moim życiu.
2 tygodnie później
Liam
Od mojego wyburzenia minęły 2 tygodnie. W szpitalu zostałem ze względu na obserwacje. Choć przyznam że bardzo chciałbym wrócić już do domu. Mason mnie codziennie odwiedza jak i reszta stada, zwłaszcza Theo nie odstępuje mnie. Dzisiaj Mason miał przyjść na godzinę 15 a już jest 16.00. Po kilku minutach wbiegł cały zdyszany. Uśmiechnąłem się.
-Hej Mason! Przywitałem się radośnie. -Cześć..... Liam wybacz za..... Spóźnienie. Wysapał
-Nie masz pojęcia ile nam teraz zadają.
-Wyobrażam sobie. Zaśmiałem się.
-CO słychać u reszty? Zapytałem
-Dzisiaj rano było zebranie, byli na nim wszyscy. Ogólnie to nic ciekawego, musimy zebrać jak najwięcej informacji odnośnie tego co planują łowcy dalej.
-To chyba proste, razem z Monroe będą dalej zabijać.
-To ty nie wiesz??? Zdziwił się Mason
-Ale o czym?
-Liam.... Monroe nie żyje. Wyjaśnił a ja nie mogłem uwierzyć.
-JAKTO??!!! Co się stało?
-Theo ją zabił, po tym jak myśleliśmy że nie żyjesz.
Zamurowało mnie, lecz wsumie też nie dziwiło pamiętam jakie emocje wyczuwałem gdy był przy Mnie.
-A Scott? Zapytałem
-Nawet go nie powstrzymywał. Odpowiedział
-Jeden problem mamy z głowy. Odparłem.
-Powiedzmy.
-A co z Theo? Wszystko z nim w porządku? Zapytałem
-Z Theo? Tak wszystko okej. Był dzisiaj na zebraniu, rozmawiał ze Scottem a i Malija przestała go nienawidzić. Wyjaśnił a ja ucieszyłem się. Wiedziałem że dla Theo było to ważne by dziewczyna mu na nowo zaufała.
-Dlaczego o niego pytasz? Zaciekawił się mój przyjaciel.
-Tak jakoś. Należy do stada i jest moim przyjacielem. Powiedziałem mu.
Chłopak jedynie poruszył sugestywnie brwiami.
-Tylko przyjacielem?
-Znowu z Coreyem tworzycie jakieś teorie spiskowe??
-Nie ja tylko on. No więc?
-Tak tylko przyjacielem. Lekko się zarumieniłem. Dopiero wtedy zauważyłem za dżwiami stojącego Theo który się uśmiechnął, odwzajemniłe uśmiech.