Słońce zachodzi
I znika,
Jak moje nadzieje,
Jak moje chęci,
Jak moje szczęście,
Jak to, co czyni mnie człowiekiem.
Rano jednak wzejdzie,
A wieczorem zajdzie.
I znów wzejdzie.
I znów zajdzie.
I tak ciągle,
Dopóki się nie wypali.