Jako, iż na razie postanowiłam odpocząć od analiz, gdyż po poprzednich mam na razie dość, uznałam że napiszę drugą część poradnika pisania, w którym będzie o, co by nie mówić, interesującym typie narracji, czyli o narracji drugoosobowej, której nazwę nawet Google Chrome podkreśla na czerwono, taka jest rzadka. Nie spotkałam się na Wattpadzie z opowiadaniem napisanym w tym typie narracji, jednak jako iż taka faktycznie istnieje, wszakże została w niej napisana jakaś francuska książka, której tytułu obecnie nie pamiętam, dlatego że w szkole na języku polskim o tym typie narracji nie uczą, a także dlatego, że sama napisałam kiedyś opowiadanie w tej narracji, postanowiłam poruszyć ten temat.

KRÓTKA CHARAKTERYSTYKA NARRACJI.

Jest to typ narracji, w którym akcja jest opisywana, jak sama nazwa wskazuje, w drugiej osobie liczby pojedynczej. Narrator zwraca się do czytelnika na "ty" i opisuje akcję prowadząc go za rękę. Chyba najlepiej scharakteryzować tę narrację na przykładzie:

"Wyjrzałaś przez okno, na którego szybie widniały spływające krople deszczu. Na zewnątrz zauważyłaś, że niebo było o wiele inne niż na co dzień. Wydawało się purpurowe i kompletnie nie pasujące do obecnej sytuacji pogodowej. Zaniepokoiłaś się tym, jednak pomyślałaś, że to nic szczególnego."

Tjaaa, to był taki krótki przykład, ale dzięki niemu powinno wam się bardziej rozjaśnić, jak ona wygląda. Jest to taka jakby przeprogramowana wersja narracji pierwszoosobowej oraz upośledzona narracja trzecioosobowa. Akcja obraca się wokół jednego bohatera, jednak nie ma tutaj wielu jego przemyśleń. Narrator nie ma nieskończonej wiedzy o świecie, tylko jest taką jakby kamerką obracającą się wokół postaci.

JAK POWINNO SIĘ PROWADZIĆ OPOWIADANIE W TEJŻE NARRACJI?

Nie będę tutaj się za wiele rozpisywała, bo i narracja skomplikowana nie jest. Powinno się pamiętać, że opowiadamy postaci, co ona robi, czyli cały czas musimy używać drugiej osoby liczby pojedynczej. Również nie możemy nagle przeskakiwać do punktu widzenia innego bohatera opowiadania, bo ten typ narracji skupia się na jednej postaci. Również nie można pisać mnóstwa przemyśleń bohatera, bo skąd narrator, który stoi obok, może wiedzieć, co psychicznie przeżywa dana postać, jeśli ta mu o tym nie powie? No właśnie.

CZY TEN TYP NARRACJI NADAJE SIĘ DO WSZYSTKICH OPOWIADAŃ?

Nie. Wydaje mnie się, że nie powinno was dziwić to zaprzeczenie. Narracja drugoosobowa, według mnie, najbardziej nadaje się do, wiadomo, poradników ale to nie jest opowiadanie, horrorów, tylko należy umiejętnie posługiwać się tym typem narracji i można stworzyć coś świetnego i opowiadań przygodowych, jednak również należy umiejętnie posługiwać się tym typem narracji. Najbardziej nie nadaje się, moim zdaniem, do opowiadań akcji, science-fiction, fantasy, historycznych, FanFiction, dla nastolatków i romansów. Do pierwszych czterech najlepsza jest narracja trzecioosobowa, aby można było poruszyć wiele ciekawych wątków oraz po prostu aby tekst prezentował się znacznie lepiej, a do ostatnich trzech pasuje narracja pierwszoosobowa lub trzecioosobowa, zależy od fabuły FanFiction, opowiadania dla nastolatków i romansów. Ogólnie narracja drugoosobowa pasuje najbardziej albo do tego, co wymieniłam na początku, albo do jakichś spokojnych historii, w których niewiele się dzieje.

PLUSY I MINUSY NARRACJI.

+ PLUSY

+ Daje oryginalne i świeższe spojrzenie na świat historii.

+ Można spróbować czegoś nowego.

+ Umiejętnie użyta może stworzyć naprawdę ciekawą historię.

- MINUSY

- Nieco ciężka w prowadzeniu.

- Nie nadaje się do wielu typów opowiadań.

- Należy bardzo uważać podczas jej stosowania.

- Nie można zagłębiać się w psychikę bohatera.

- Dziwnie się ją czyta, a szczególnie dłuższy tekst w niej napisany (nie dotyczy poradników, gdyż tam to jest norma).

- Ograniczone spojrzenie na świat opowiadania.

PODSUMOWANIE

1. Narracja drugoosobowa polega na opisywaniu wydarzeń tak, jakby opowiadało się je bohaterowi.

2. Przy jej używaniu należy pamiętać, że narrator nie ma wiedzy absolutnej o świecie przedstawionym oraz nie może zagłębiać się w psychikę bohatera.

3. Nadaje się do poradników, horrorów i opowiadań przygodowych, a nie nadaje się do opowiadań akcji, science-fiction, fantasy, historycznych, FanFiction, dla nastolatków i romansów.

4. Najlepsza jest do spokojnych opowiadań, w których niewiele się dzieje.

5. Jest rzadko stosowana w opowiadaniach.