Jest to taka jakby nowa seria w tej samoanalizatorni, bo po ostatniej analizie Grzegorz się uparł, że powinnam dalej edukować naszą polską, Wattpadową młodzież w kwestii pisania. Dlatego co kilka analiz będą pojawiać się kolejne części tego poradnika, w których pokrótce będą omówione dane tematy, które w moich starych opkach były niemiłosiernie kaleczone. Tak, o kanonie też będzie, jednak dzisiaj zajmiemy się czymś, co jest zmorą moich najstarszych FanFiction, czyli narracją pierwszoosobową. 

KRÓTKA CHARAKTERYSTYKA NARRACJI.

Narracja pierwszoosobowa jest najpopularniejszym typem narracji na Wattpadzie. Polega ona na opisywaniu wydarzeń z perspektywy, najczęściej, głównego bohatera, chociaż z tego, co wiem, dozwolone są przypadki skakania pomiędzy perspektywą, jednak musi to być umiejętnie wplecione w akcję. Całość napisana tym typem narracji charakteryzuje się tym, że jest ona opisana tak, jakby opowiadała ją dana postać i widać tylko wydarzenia, w których dany bohater brał udział. Również są w niej zawarte myśli, przemyślenia i odczucia narratora. 

JAK POWINNO SIĘ PROWADZIĆ OPOWIADANIE W TEJŻE NARRACJI?

Na sto procent nie tak, jak ja to kiedyś robiłam. Bohaterowie naszych opowiadań to też, zazwyczaj, ludzie. Mają oni swój charakter i swoje spojrzenie na świat, a narracja pierwszoosobowa służy do wejścia w psychikę danego bohatera oraz przedstawienie świata jego oczami. A, jak wiemy, ludzie mają mózg (nie dotyczy Andromedy i Dawida) i myślą, analizują oraz rozważają różne rzeczy, co powinno być przedstawione w historii prowadzonej tym typem narracji. Oczywiście nie należy ciągle pisać przemyśleń bohatera, ale jednak powinno być ich dużo, szczególnie w sytuacjach przeżywania różnych emocji, jak strach, smutek, rozpacz, złość, radość, szczęście, etc., etc. No, bo sami rozsądźcie, która wersja narracji pierwszoosobowej wygląda lepiej:

1. "Odświeżony" FanFiction "Sąsiedzi - 2036", rozdział trzeci, perspektywa Grzegorza.

"[...] W tym momencie, odwróciliśmy się. Widząc, co stało się z Laurą, przeraziłem się, że oni mogli ją zabić. Od razu podszedłem do nieprzytomnej Laury i sprawdziłem, czy żyła ona. Okazało się, że tak, jednak ledwo ledwo. Chwilę później, odetchnąłem z ulgą. Następnie, podniosłem swoją najdroższą i wraz z Dawidem i Andromedą, jako iż nie mieliśmy już co tam robić, wróciliśmy do naszego statku kosmicznego. [...]"

2. Nieznany wam jeszcze FanFiction "Wspomnienia", rozdział sześćdziesiąty ósmy.

"Kolejny miesiąc wyglądał tak jak zwykle tutaj. Codziennie zabijaliśmy BLU i staraliśmy się przejąć Inteligencję z ich części 2Fort. No i zauważyłam też, że w czasie, gdy nie robiliśmy tego, co zwykle, Skaut bardziej się do mnie przylepił. Było to fajne na samym początku mego pobytu tutaj, ale teraz stało się już irytujące, szczególnie że delikatne próby odesłania go do kogoś innego przynosiły krótkotrwały skutek. Ale tak, też bardziej zakolegowałam się z innymi członkami mego zespołu, a najbardziej z Grubym. Fajny on był, to musiałam przyznać. Przyjemnie się z nim gadało.

[...]"

Ehm, to chyba od razu widać, że drugi przykład prezentuje się o niebo lepiej, bo jest w nim więcej odczuć głównej bohaterki, a tak właśnie powinien wyglądać ten typ narracji.

CZY TEN TYP NARRACJI NADAJE SIĘ DO WSZYSTKICH OPOWIADAŃ?

Nie. Zapewne niektórych to zdziwi, ale tak jest. Ten typ narracji nie nadaje się do wszystkich opowiadań i po prostu w niektórych lepiej jest zastąpić go narracją trzecioosobową. Narracja pierwszoosobowa na pewno nie nadaje się do opowiadań, w których jest nawał akcji. W końcu ten typ przedstawiania wydarzeń ma za zadanie wejść w głąb psychiki postaci, co nieco spowalnia akcję, a w opowiadaniach z jej nawałem tak nie powinno być, bo po prostu czytelnik powinien się w nią wczuć, a nie co jedną szesnastą pikosekundy czytać o tym, jak to bohater zachwycał się chmurą w kształcie gówna. W sumie to chyba jeden z nielicznych typów opowiadań, do których nie pasuje narracja pierwszoosobowa.

PLUSY I MINUSY NARRACJI.

+ PLUSY

+ Można zabawić się w psychologa i opisać psychikę bohatera, co oznacza, że tak, stanowczo polecam tę narrację do opowiadań o chorobach psychicznych.

+ Jak ktoś lubi strzelać opisami jak z karabinu, to ta narracja jest do tego idealna.

+ W pewnym sensie łatwość w opisie akcji.

+ Jak opowiadanie jest dobrze napisane, to fajnie się je czyta.

- MINUSY

- Ograniczone spojrzenie na świat historii.

- Nie nadaje się do opowiadań z nawałem akcji.

- Trzeba pamiętać o tym, żeby walić tymi przemyśleniami bohatera, bo inaczej wyjdzie Dawid i Andromeda. Wiem, to był drastyczny przykład, zasłońcie oczy dzieciom.

PODSUMOWANIE

1. Ten typ narracji przedstawia akcję oczami danej postaci, co oznacza, że spojrzenie na świat historii jest ograniczone.

2. Narracja pierwszoosobowa służy do przedstawienia psychiki bohatera i jego poglądu na świat.

3. Powinna ona zawierać sporo przemyśleń danej postaci, a nie lecieć sztywno z akcją, a co za tym idzie, powinna być barwna w opisy.

4. Nie nadaje się do opowiadań, w których jest nawał akcji.