Jednako się boję i jednako pragnę,
Nie znam pożądania, znam tylko stratę.
Umiem być smutna, umiem się ranić.
Ty uczysz mnie oddychać, ty uczysz mnie doceniać.
I równo pragnę ucałować te usta i równo schować się pod ziemię.
Chyba znalazłam kogoś dla siebie.