– Angelika – szepnęła Karoline – ile już tu siedzisz?
– Kilka lat –słaby głos Angeliki wskazywał, że dziewczyna od dawna nie spała– niewiem nawet ile dokładnie. David jest prawdziwym demonem…
– Spokojnie – wyszyszeptała Karoline
– Ja i tak już nie mam siły – jęknęła Angelika
– Wyciągnę nas stąd – powiedziała spokojnym głosem Karoline
– Niby jak?
– Mam przyjaciół z Walk Of Fame
– Co?! Mówisz o Michaeli i reszcie?
– Tak… skąd wiesz?
– Też próbowałam im pomóc… Demon mnie rozgryzł… zamknął mnie tu i… i… tylko raz na dwa dni da mi coś do zjedzenia – oczy Angeliki napełniły się łzami
– Angel spokojnie… Jane nas stąd wyciągnie… poczekaj
Kilka minut później Karoline zorientowałam się, że w wewnętrznej kieszeni bluzy ma telefon. Wstała więc i weszła po schodach do dzwi i zadzwoniła do Jane
– Jane –powiedziała drżącym głosem
– Tak?
– Pomóż mi
– Co się stało?
–On… on… zmanął nas tu
– Kto cię zamknął?
– David… to znaczy… Demon…
– Z kim?
– Z Angelika Martins… jego byłą…
– Gdzie?
– W piwnicy swojej bazy…
– Karoline, dzwoń na 112
– Ale on mnie zabije!
– Karoline, proszę, zadzwoń oni ci pomogą
– Mogę spróbować…
– Dobra to ja rozłączam, a ty zadzwoń
– Jasne – powiedziała Karoline i pochwali rozłączyła.