'Nee, dat meen je niet!'
Vrolijk knikte Mary met haar hoofd. Toen Benny haar thuis had afgezet, gelukkig wanneer iedereen te druk bezig was met iets om het op te merken dat ze met een jongen op stap was gegaan in plaats van een meisje, had ze meteen naar Lien gebeld. Sinds die ene dag op school waren ze bijna onafscheidelijk geworden van elkaar. Mary kon zich geen dag meer voorstellen zonder haar. Het vrolijke meisje was echt aardig geweest en had haar goed geholpen in verband met school. Vooral toen ze opeens niet meer hoefde te gaan voor een maand. Ze hadden veel afgesproken en daarom had ze ook aan haar gevraagd of ze de volgende dag kon komen zodat ze haar alles kon vertellen over haar date met Benny. Het meisje had gretig toegestemd.
Nu zat ze voor Mary op bed met grote ogen na het horen van haar verhaal.
'Wauw, dat had ik niet verwacht. Ik dacht altijd dat hij een beetje dik was, je weet wel, door die veel te grote sweaters altijd. Ik had zelfs verwacht dat hij een soort van boekenworm was, omdat hij ook steeds naar de bib ging.'
Grijnzend keek Mary haar aan. 'Je had hem moeten zien. Die leren jack, het zat hem als gegoten. Wist jij trouwens dat hij op een motor kan rijden, ik bedoel, is hij niet te jong.'
Fronsend keek Lien haar aan.
'Wat,' vroeg ze verbaast.
'Hij is al 18 hoor,' antwoordde Lien. 'Dat wist je toch?'
Mary schudde haar hoofd. Met opgetrokken wenkbrauwen keek Lien naar Mary.
'Meen je dit nu serieus?'
Beteuterd liet Mary zich achterover in haar bed vallen. 'Hoe kan ik zo stom zijn. Ik dacht dat hij 16 was.'
'Nope, hij is 18. Wees blij, je hebt een man in plaats van een jongen.' Grinnikent ging ze naast Mary liggen.
'Wat heb ik toch,' met haar handen voor haar ogen, mompelde Mary voor zich uit.
'Hoe kan ik nu verliefd worden op een jongen die ik niet eens ken. En hij is dan nog wel 18. Wat gaat mijn vader hier wel niet van vinden, hij vermoord me.'
'Wow.'
Verbaast keek Mary naar Lien. Het meisje bewonderde met grote ogen iets in haar kamer. Wanneer Mary recht kwam kon ze zien naar waar haar vriendin keek.
'Mary, heb jij dat gemaakt?' Met open mond wandelde Lien naar een van haar mooiste werken.
'Ongelooflijk, hoe komt het dat ik het niet eerder zag. Het is prachtig.'
Vol trots keek ze naar haar werk. Het was een groot schilderij van een prachtige witte wolf. Ze had hard gewerkt aan de vacht van het dier.
'Omdat ik de wolf een magisch dier vind, vond ik dit wel
gepast.'
'Die ogen zijn zo fel, zo groen, zo mooi,... mag ik?' Met een vragende blik stak ze haar hand uit. Mary knikte waarna Lien voorzichtig met de toppen van haar vingers over het werk streek. 'Wauw Mary, echt, ik ben hier nu al hoeveel, twee of drie dagen geweest en ik heb dit nog niet gezien.'
'Ik heb het ook nog maar net opgehangen.' Met blozende wangen ging ze naast Lien staan. Plots zette het meisje grote ogen op. 'Wacht eens,' ze draaide zich richting Mary. 'Ik ken maar één persoon met zo'n groene ogen.' Al grijnzend wiebelde Lien met haar wenkbrauwen. Hard blozend keek Mary haar aan. 'Lien, maak het niet erger dan het al is, ik weet het. Ik heb echt een probleem.'
Zuchtend lied ze zich weer op haar bed vallen.
'Misschien heeft hij je wel betoverd met zijn sexy kontje.
'Lien!' piepend kwam ze weer recht en keek haar nu boos aan. Verontschuldigend tilde Lien haar handen, ten teken van overgave. 'Sorry, ik plaag je maar Mary. Dat weet je toch.'
'Yaeh, I know.' glimlachend keek Mary haar weer aan. 'Zou hij me echt betoverd hebben?'
Al lachend kwam Lien naast haar liggen. 'Jep, en als je niet oplet, vlieg je zo bij hem in bed.'
'Lien,' piepte Mary verontwaardigd. 'Zo is hij niet.'
'Dat weet je toch niet.' Lien greep haar stevig bij haar schouders. 'Alstublieft Mary, pas een beetje op met hem. Ik zeg niet dat hij slecht is. Maar pas toch maar op, je weet maar nooit.'
Bedenkelijk kauwde Mary op haar lip.
'Wat heeft iedereen toch tegen hem, Gewoon omdat hij anders is,' mompelde ze bedroeft tegen zichzelf. Plots werd er op de deur geklopt.
'Mary, are you there?'
Een bekende stem weerklonk aan de andere kant van de deur.
'Yes Derek, come in.'
Voorzichtig opende hij de deur en stak toen zijn hoofd tussen de kier. 'Het eten is klaar,' pas dan zag hij het blozende meisje staan. 'Hi Lien.' Lien reageerde door stilzwijgend te kijken. Nog even en ze zou gaan kwijlen. Daar moest Mary wel om lachen. Ze schrok op toen ze Derek hoorde kuchen.
'Ja ja, we komen,' zei ze bits. Zuchtend rolde Derek met zijn ogen en vertrok.
Mary was nog steeds kwaad op hem door zijn stomme opmerking over Benny. Lien merkte dat op. 'Is er iets?'
Mary haalde haar schouders op en nam haar snel beet bij haar pols. 'Kom,' zei ze wat vrolijker. 'Vanavond eten we macaroni.'
Lachend vertrokken ze naar de keuken.