Stambuł 1624r.

Od śmierci ojca minęło osiem lat. Rany na sercu, zadane w dniu jego odejścia nadal nie zabliźniły się. Matka wciąż cierpi. Swój ból stara się ukryć przed światem, jednak nie wszystkich da się oszukać. W końcu był miłością jej życia. Ich relacje były piękne. Ojciec zrezygnował dla niej praktycznie z wszystkich kobiet. I choć miał w łożu sułtankę Mahfiruze i sułtankę Gulbahar, to w jego sercu była tylko matka. Każda hatun, która tutaj trafi chciałaby mieć sułtana tylko dla siebie. Wiele kobiet próbowało zmienić tradycję. Miały nadzieję na to, że sułtan zakocha się w nich nie do opamiętania i zrezygnuje z innych. I choć błagały swoich sułtanów by złożyli obietnicę wierności, szybko przyszedł gorzki zawód. Wiele pozwoliło sobie na szantaże, groziły, że odbiorą sobie życie. Ten argument rzadko kiedy przekonywał sułtana, a jeżeli tak to tylko na krótką chwilę. Kobiety w naszym pałacu bardzo cierpią z powodu miłości. Bo kto ma w sobie tyle siły by dzielić się z innymi swoim ukochanym? Były zwyciężczyniami, gdyż harem jest to jedyne miejsce na ziemi, gdzie trafiając jako zwykła niewolnica, możesz zostać królową świata. Chociaż wiele z nich wygrywało miłość, sławę, bogactwo, szacunek, a nawet potęgę, to żadnej z nich, nie udało się wygrać z prawem. Funkcją haremu, jest zapewnienie ciągu dynastii. Sułtan nie mógł pozwolić sobie na jedną kobietę, gdyż potrzebował synów, a nie każda nałożnica była w stanie mu ich podarować. Aby zostać sułtanką, nałożnica musi dać dynastii syna i tylko syn zapewnia jej wysoką pozycję w haremie. Urodzenie córki było nieistotne, dziewczynki były niechciane. Każda nałożnica modli się tylko i wyłącznie o wydanie na świat syna. Ciężko jest być córką sułtana. Czujemy się niedoceniane, niekochane, odrzucone. Czujemy się niepotrzebne i zbędne. Kiedy osiągniemy wiek, w którym możemy wydać na świat dzieci, najczęściej jesteśmy wydawane za mąż. W ten sposób nasze matki pozbywają się problemu jakim jest córka. Jednak choć nasz los jest ciężki i nie jest nam pisane szczęście, to życie synów sułtana wcale nie jest prostsze. Od dziecka każdy książe żyje w strachu przed śmiercią. Zgodnie z tradycją jeśli nie urodziłeś się pierwszy możesz być niemal pewny swojej śmierci.

Jak widać szczęście w tym pałacu to tylko ułuda. Bez względu na to jaką pozycję zajmujesz, jesteś skazany na cierpienie, większe lub mniejsze. Nie zazna szczęścia ten, kto należy do dynastii.

Nasza matka Valide Kösem, zawsze starała się okazywać nam miłość. Kiedy ojciec zmarł całe swoje serce oddała państwu i swoim dzieciom. Jeśli kiedyś powiem, że jestem nieszczęśliwa będąc sułtanką to dlatego, że nie doceniłam tego co ofiarował mi Bóg. Znam wiele historii innych sułtanek, których życie było niczym piekło na ziemi. Ja posiadam miłość swojej matki, co jest cennym skarbem, dla każdej córki sułtana. Za ten dar, który ofiarowała mi moja matka, postanowiłam, że przyjmę każdą decyzję jej i brata- sułtana, kiedy już przejmie władzę, gdyż tylko zaakceptowanie swojego losu jest w stanie oszczędzić mi cierpień.

Moje siostry Ayşe i Fatma zostały już wydane za mąż. W listach piszą mi, że ułożyły sobie życie i są szczęśliwe. Nie potrafię sobie wyobrazić jakie ciężkie musi być dzielenie łoża z mężczyzną, którego się nie kocha, a przed ślubem w ogóle się nie znało. Chciałabym kiedyś móc żyć z osobą, którą będę kochać prawdziwą, wielką miłością, taką jaką ojciec darzył matkę. Jednak jest to tylko marzenie, które jest niemal niemożliwe do spełnienia. Mam szesnaście wiosen, co znaczy, że niedługo przyjdzie moja kolej na opuszczenie pałacu.

Oh, mój Boże, podaruj mi proszę miłość, która mnie uskrzydli, która doda mi sił i napełni mnie nadzieją. Podaruj mi miłość, która sprawi, że choć moje stopy będą dotykać ziemi, to moja dusza będzie unosić się nad nią. Podaruj mi miłość, dzięki której z mojego nieba nigdy nie zniknie słońce. Podaruj mi miłość, dzięki której w mojej duszy zawsze będzie wiosna. Podaruj mi miłość, dzięki której rozwiną się moje gałęzie i wydają piękne plony, które złożę mojej dynastii. Podaruj mi miłość, dzięki której po każdej burzy w moim życiu pojawi się tęcza. Podaruj mi miłość, która sprawi, że życie tutaj będzie dla mnie rajem. Podaruj mi miłość, która wzburzy fale mojej namiętności i wywoła sztorm w moim sercu. Podaruj mi miłość, która swoją potęgą przyćmi wszystkie gwiazdy świecące na nocnym niebie. Podaruj mi miłość, bez której każdy dzień będzie dla mnie wiecznością...

Gevherhan

~☆~

1. Hatun- z tr. kobieta
2. Sułtan Ahmed zmarł w roku 1617.
3. Sułtan Ahmed w rzeczywistości posiadał prawowitą żonę Haseki Kösem Sultan, faworytę Mahfiruz Sultan, której jednak nigdy nie kochał tak jak Kösem oraz faworytę Fatmę, o której z historii wiadomo niewiele.
4. Sułtanka Kösem w rzeczywistości nie kochała żadnej ze swoich córek i bardzo szybko wydawała je za mąż.
5. Historycznie Sułtanka Gevherhan wyszła za mąż w 1619 roku, a więc mając 11 lat. Szybko została wdową i 1623 roku. została poślubiona Topalowi Recep Paszy.