Wyszłaś ze szpitala szukając Yoongiego. Chwilę później zobaczyłaś go pod jakimś drzewkiem gdy palił.

Szybkim krokiem podeszłaś do chłopaka. Wyjełaś mu papierosa z buzi i zgięłaś go w pół poczym oddałaś.

- Widać ze nie palisz - zaśmiał się po czym zaciągnął się dymem. - Zapalony papieros się nie psuje od zgięcia go - wyjawił.

- Wywal to - założyłaś ręce na pierś.

- To tylko jeden papieros - wskazał na skręt tytoniu.

- Jeden, jeden razy ile? - spojrzałaś wymianie w jego oczy.

Mężczyzna zaciągnął się ostatni raz. Rzucił peta na ziemie i zgniótł go podeszwą buta.

- Hoseok już załatwił wszystko? - zapytał.

- Tak. Miałam cie znaleźć - przytaknęłaś.

- Wróć do niego. Zaraz podjadę samochodem - kiwnął głową.

- Tylko nie pal - mruknęłaś i wróciłaś do budynku.

Uśmiechnęłaś się do Hobiego, który odwzajemnił to. Złapałaś go pod ramie i zaczęliście iść do wyjścia.

Yoongi już czekał. Wyszedł z samochodu i otworzył tylnie drzwi. Powoli posadziliście Hoseoka z tyłu, a potem zajęliście przednie miejsca.

Nie mogąc już dłużej wytrzymać zmęczona zamknęłaś oczy i usnęłaś.

****

Poczułaś delikatny dotyk na policzku przez co się przebudziłaś. Otworzyłaś oczy i zobaczyłaś Yoongiego.

Mężczyzna głaskał cię kciukiem i przyglądał ci się.

- Chciałem cie pocałować, ale spałaś z otwartymi ustami - powiedział z małym uśmieszkiem.

Zmieszana odwróciłaś twarz od chłopaka. Ten zaśmiał się i złapał twoje policzki po czym odwrócił w swoja stronę.

- Ale teraz mogę - złączył wasze usta.

- Która godzina? - zapytałaś.

- Już 7 - mruknął spoglądając na zegarek.

- Zaniosłeś mnie do pokoju? - uśmiechnęłaś się.

- W samochodzie byś się raczej nie wyspała - stwierdził.

- Mam dzisiaj po południu ważną próbę do przedstawienia - poinformowałaś chłopaka.

- Zadzwoń do mnie kiedy się skończy. Przyjadę po ciebie - powiedział.

- Dobrze - uśmiechnęłaś się.

- Jutro wyjeżdżamy na ten obóz - przypomniał.

- To już jutro? - zapytałaś zaskoczona.

- Niestety - zaśmiał się. - Śpij jeszcze - powiedział delikatnie.

- Wychodzisz? - zapytałaś łapiąc jego dłoń nim zabrał ją z policzka.

- Muszę zamknąć wszystkie sprawy, żeby nie dzwonili do mnie w czasie wyjazdu - oznajmił.

- Możesz zostać ze mną jeszcze chwilę? - spytałaś.

- Ale tylko chwile - uśmiechnął się i założył ci wolną ręką kosmyk za ucho.

Mężczyzna cicho westchnął i położył się obok ciebie. Leżeliście na łyżeczkę.

- Co teraz będzie? - zapytałaś cicho.

- Będziemy żyć dalej jakby nic się nie stało - mruknął w twoje włosy.

- Czyli jak zawsze? - zadałaś pytanie.

- Czyli jak zawsze - potwierdził z westchnięciem.

- Co z Hobim? - spytałaś.

- Wyliżę się z tego. Nic mu nie połamali. Ma tylko kilka siniaków na brzuchu i klatce piersiowej. Musi trochę odpocząć, bo przez to podduszanie został trochę... Niedotleniony. Ale da rade - wyjawił.

- To dobrze - mruknęłaś.

Leżeliście w ciszy. Czułaś bijące od niego ciepło. Jego zapach uspokajał wszystkie twoje zmysły.

- Kocham cie Yoongi - szepnęłaś.

- Ja ciebie tez [T/I] - odszepnął mocno się przytulając do ciebie.

Delikatnie gładziłaś jego rękę, którą obejmował się w pasie. Czułaś jego ciepły oddech w swoich włosach.

- Muszę juz iść - powiedział całując cię w głowę.

Kiedy wstał odwróciłaś się w jego stronę. Uśmiechnął się do ciebie delikatnie i zabrał kurtkę z oparcia krzesła.

- Jesteś dobrym człowiekiem - powiedziałaś.

- Chciałbym - uśmiechnął się jedną stroną.

- Jesteś dobrym człowiekiem dla mnie - nie ustępowałaś.

- Śpij dobrze skarbie - pocałował cie w czoło i wyszedł z pokoju.

Spałaś jeszcze dwie godziny nim wstałaś na dobre. Ruszyłaś do kuchni i zatrzymałaś się wystraszona.

- Co tam malutki - zacmokał Tae do swojego pieska.

- Yeontan! - zawołałaś ucieszona, a pies podbiegł do ciebie merdajac ogonkiem.

Szybko podniosłaś go i zaczęłaś drapać go za uszkami na co ten szczęśliwy chciał polizać ci po twarzy.

- Co ty tu robisz? W dodatku z Yeontanem? - zapytałaś chłopaka.

- Dzisiaj ja z tobą zostaję. A ponieważ po tym jak zawiozę cię na uczelnie mamy weterynarza to mój mały piesek jest ze mną, prawda? - zacmokał do pieska, który zamerdał ogonkiem.

- Juz nie jest taki mały - zaśmiałaś sje odkładając go na ziemie.

- Idź do salonu to dopiero zobaczysz bydle - kiwnął głową.

- Co ty jeszcze przywiozłeś? - zapytałaś zaskoczona.

Ruszyłaś do salonu i niemal stanęłaś jak wryta. Na kanapie leżał. A tak właściwie spał twój kot. Chodź może raczej były kot.

- Jezu Tae, coś ty z nim zrobił? - zapytałaś patrząc na zwierzę. - Jest spasiony jak świnia! - zawołałaś.

- Mama go tak utukła, a do tego przestał się ruszać. Ogląda z nią dramy albo rozkłada się na biurku brata - powiedział wchodząc do pokoju.

- Hej duży - podeszłaś wreszcie do kota.

Zwierzę ledwo otwarło oczy i spojrzało na ciebie jakby z pogardą. Chwile później przesunął się jak najdalej od ciebie.

- Och, daj spokój. To ja, dawno się nie widzieliśmy - westchnęłaś.

Kot nawet nie drgnął. Przewróciłaś oczami i dźgnęłaś go palcem i udo.

- No rusz się spaślaku i przywitaj ze mną jak należy - zaśmiałaś się.

Kot spojrzał na ciebie i jakby wiedział ze nie odpuścisz. Wstał i chwile później otarł się o twoja rękę z głośnym miałknięciem.

Chwile później uwalił się pod twoją dłonią na stawiając się na pieszczoty, które chętnie wykonałaś. Zagłębiłaś palce w jego miękka sierść.

- Widzę, że masz tam dobrze. Dużo cie karmią, nie? - rozmawiałaś z futrzakiem.

- Chyba się stęsknił - stwierdził Taehyung patrząc jak kot wskakuje ci na kolana.

- Chyba tak - uśmiechnęłaś się gdy swoim zwyczajem przewrócił się na plecki. - Ale może to i lepiej, że jest u was - mruknęłaś głaszcząc jego lśniące futerko. - Omija go ten cały stres i te wszystkie sytuacje. A tak to wyleguje się w ciepłym domku i ma wszystko czego potrzebuje - uśmiechnęłaś się smutno pod nosem.

- Ale nie ma swojej pani - westchnął Tae rzucając piłkę Yeontanowi.

- Bo ma nową - wzruszyłaś ramionami.

- Ten kot będzie twój czy tego będziesz chciała czy nie. Ma w swoim posłaniu jedną z twoich koszulek. Nie pozwala jej nawet dotykać, bo od razu syczy i drapie - wzruszył ramionami.

A ty spojrzałaś na rozwaloną puchową kulkę na swoich kolanach i uśmiechnęłaś się smutno pod nosem. Próbowałaś powstrzymać łzy, ale ciężko to wychodziło. Jedna z nich uderzyła o lśniącą sierść zwierzaka.

Kot podniósł łebek i spojrzał w twoje oczy. Zawsze wiedziałaś że był mądry. Nawet czasami za bardzo.

Zwierzę w stało i oparło swoje łapki o twoja klatkę piersiową. Wpatrywało się w twoja twarz.

- To nic - szepnęłaś do niego i delikatnie podrapałaś za uszkami.

Kot potarł swoim łebkiem o twój mokry policzek, a ty uśmiechnęłaś się trochę.

Wtedy doszło do ciebie naprawdę wiele. Na Przykład to, że Ci których pokochaliśmy zostają z nami na zawsze.

*

Odpowiedź na wasze pytanie!

Moi drodzy znalazłam sens życia.

Streamujcie IDOL

Nie mogę się pozbierać po Seesaw

Kocham was ❤

Bayo <3