Koniec?

Nie można mieć zawsze wszystkiego...

Coś musi się skończyć, żeby coś innego się zaczęło...

Zmiany trudno nam akceptować

I ciężko nam tę akceptację wypracować.

Pożegnania zroszone łzami,

Powitania wypełnione nieśmiałymi uśmieszkami.

Ale zmiany są w życiu potrzebne.

Bez zmian nudne byłoby życie powszechne.

Pożegnać Cię

To dla mnie ciężki grzech.

Boli to, ale ja wiem,

Że zachowamy w pamięci chwile dobre, a nie złe.

Każdy uśmiech.

Każdy dzień.

Po latach będzie się to wydawało tylko snem.

Dziś żegnam Cię,

Ale mam nadzieję, że kiedyś jeszcze spotkamy się.

Życzę Ci wszystkiego dobrego.

Byś nigdy nie żałowała wyboru swego.

Pamiętaj, że ja... ja... nie zapomnę Cię...

Czy Ty też będziesz pamiętać mnie?


Smutek, smutek... NUDZI MI SIĘ, LUDZIE! PLEASE, ZRÓBCIE COŚ! Dobra, nieważne... Nie wiem co mnie napadło, że wiersz taki melancholijny. Mam nadzieję, że się spodoba...   

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top