Mabilis na lumipas ang maghapon at hanggang ngayon ay hindi pa rin bumabalik si Mommy. Huling dinig ko mula sa kanya ay ang paggalit niyang singhal kay Attorney DelManco tungkol sa last will ni Daddy.

I bit my lowerlip as the questions keeps bugging me. Parami ito nang parami na hindi ko na rin alam kung paano sagutin. Halos masabunutan ko na rin ang sarili pero agad natigil dahil sa hapdi na nagmula sa braso ko.

Dahil sa panibagong isipin ay nakalimutan ko na rin kung bakit ako narito sa ospital. I almost forgot that I intentionally let myself to bleed, tired to become numb.

I completely compose myself not to become emotional, kasi alam ko rin naman na walang magagawang maganda ang pagiging emosyonal sa ngayon. My mom is up to something, I know that fact. Alam ko na may tinatago sila sa akin at kailangan kong alamin kung ano iyon.

There are so many what ifs coming from my head.

What if it is the only way that I can honor my dad?  What if this something is important to dad?  Baka ito na yung way para protektahan ko ang pinapahalagahan niya.

Nang bumukas ang pinto ng silid ko at narinig ko ang boses ni Mommy na may kausap sa phone ay mabilisan ang ginawa kong pagkilos, I laid myself on the bed, acting asleep.

"Hindi ko na alam ang gagawin ko! Just help me to fix this out! Hindi ako papayag na may makuha siya sa asawa ko! " she said. Alam kong galit siya dahil ganoon madalas ang gamitin niyang boses sa akin sa tuwing pinapagalitan ako sa bahay.

"Ako ang legal na asawa! How come that I can't get what I deserve!?" she pauses talking on the phone as if her companion is saying something.

"Iyon nga ang problema ko! Walang nananalantay na dugong Torres sa kanya, yet she will get all his assets? " I gulped at her sudden thought but I remain to act asleep.

Don't tell me my father have a child to adapt and my mom is against it?

"Please, just help me out! Kailangan ko ang tulong mo!  Hindi ko pwedeng hayaang mapunta sa malandi ang pinaghirapan ng asawa ko." I heard some voices that I think from the television but my eyes remain closed.

"How much do you need? I can easily give that amount to you," she asked and offer an amount on her companion over the phone.

"Deal. But I need your help to eliminate the girl," she said and I can sense her creepy grin while watching television.

Nakaramdam ako ng kilabot sa narinig. I can't believe mom would do such things. She maybe this cruel this days, dahil sa kasalanan ko pero hindi ko naisip na kakayanin niyang gawin ang mga bagay na ganito.

"Okay. I have to go. Rommel and I have a date later. I need to prepare. Gotta go!" mom said as I heard her ending the call.

Nakarinig ako ng mga steps palapit sa hinihigaan ko kaya mas pinagbuti ko pa ang pagpapanggap na tulog.

"Alam mo bang sa kabila ng pagpatay mo sa asawa ko ay ang swerte mo pa rin! Know what? His assets are name after you, kahit na wala namang dugong Torres ang nanalantay sa 'yo!" galit siya. Alam ko. Natatakot akong buksan ang mga mata ko pero kailangan kong kumpirmahin. 
Unti-unting sumikip ang dibdib ko sa narealize, daddy wants assurance na hindi ako mapapabayaan. Hanggang sa huli ako ang iniisip niya. But what did I heard? Did I heard it right?  Ngayon ang panahon na gustong-gusto kong takpan ang tenga ko para walang marinig, magbingi-bingihan pero alam ko na kailangan kong sagutin lahat ng katanungang namumuo.

I am not a real Torres? Hindi ako anak ni daddy? Kung hindi ako anak ni dad, ibig sabihin ay nagloko siya?  Did she cheat?  With whom? May isang taong pumasok sa isip ko pero mabilis kong inalis. Imposible, I know for a fact that Tito Rommel might be cruel to me pero alam ko na hindi niya lolokohin at gaganituhin si Daddy.

Natatakot man at nanginginig ang mga kamay sa maaaring marinig ay pinilit kong nilunok lahat ng bigat sa aking dibdib, kasama ng bara s aaking lalamunan habang unti-unti kong sinasalubong ang mga mata ni Mommy. Nakita ko ang pagbabago ng reaksyon niya. Mula sa pagiging matigas ay halos mapaupo na siya sa gulat. Realizing that I heard what she said.

"Anong ibig sabihin non, Mom?" I asked without breaking our eyes connection. Please, just lie, I don't know, iyon ang hiling ko. Wala akong matanggap na magiging ama kung hindi si Daddy.

He is the best dad, but why can't I have him as my father?

Nag-iwas siya ng tingin at umupo sa katabi kong upuan. "What are you talking about?" she acted as if she is confused.

I laugh sarcastically, nakatingin pa rin sa kanya. "Hindi mo na kailangan magsinungaling, my! I heard it, hindi ako Torres? H-hindi ako anak ni... D-daddy?" Hirap na hirap ako sa pagbigkas ng huling kataga pero sinubukan kong tapusin. My heart automatically feels the pain as I said those words. "Ampon po ba ako?"

Nagbago muli ang nakikitang ekspresyon sa mukha niya. She composed herself and stood up high. "Narinig mo na pala lahat, ano pa ang silbi ng wala mong kwentang tanong?" she answered unconsciously.

"Naririnig mo po ba ang sinasabi mo Mommy?" I looked up on her. I always idolize her in every decision, pero may ganitong issues pala. "Walang kwentang tanong?"

Hindi siya sumagot, naging dahilan ng sunud-sunod na pagtulo ng luha sa mga mata ko. My life is a trash for her?  Walang kwenta? How can she say that? My life is a disposal for her. Yung pwedeng pain, yung pwedeng itapon kapag may kailangan itapon.

Then it hits me, alam ko na kung bakit ganoon. She didn't want to go to stage with me kasi hindi naman niya ako anak, hindi dahil sa kagustuhang maging independent ako na palaging dahilan ni dad. She always belittle my achievements not because she wants it higher but because she just think low of me.

"Anak kita," pero hindi nawala ng statement na iyon ang bigat.

She said that I am her daughter pero bakit hindi ako masaya?

"Nagloko ka po ba? Niloko mo po ba si Daddy?" I asked again,kahit na alam ko na wala rin akong makukuhang sagot sa kanya. But somehow I need to know, kailangan kong alamin para kilalanin ang sarili ko.

Natawa ako sa naiisip ko. In my eighteen years, hindi ko pala kilala ang sarili ko. I am not the Aryl Torres I know that exist.

Parang gantilyo ang pagtawag ko sa asawa niya ng daddy. "Of course not. Mahal na mahal ko si Rodrigo yet I will cheat,huh?"

"Eh ano lang po?" Ramdam ko ang pamamasa ng mata ko, ang dahan-dahang pagtulo ng mga luha sa aking pisngi ay ramdam ko na.

"Mom, please," nagmamakaawa kong saad. "Please tell me,please." I almost kneel on the ground pero wala akong lakas para tumayo.

"Hindi pa ba sapat lahat ng mayroon ka? Lahat ng nasa 'yo pangarap lang ng mga batang kaedad mo! Dahil sa asawa ko!"

"Hindi mo ko naiintindihan!"I shouted due to the emotions that I was holding back. "I want to know because I believe I deserve to know! Buhay ko yon!" nanghihina kong saad. "Buhay ko po."

Her sarcastic laugh filled the whole hospital room as she looked at me with disgust. "Gusto mong malaman kung anong totoo?  Are you sure you can handle the truth?"

"Tell me!" I shouted irritatedly as my tears are flowing in my cheeks. "Did you cheated?" I asked again trying to fight the lump that was building up again.

Hindi ko yata kayang marinig,pero kailangan ko rin malaman mula sa kanya ang totoo. Kung nagloko ba siya at niloko niya ang lalaking walang ibang ginawa kung hindi ang magmahal lang. He loves me unconditionally knowing that I am not his. Alam ko kung gaano kahirap magbigay ng pagmamahal, dahil simula ng namatay siya ay nawala na ang source ko non.

My heart was clenching so bad as I remembered how much he loved me to the point that he saved me from that gun. And then I would know that I don't even deserve the love that he gave.

"Of course not!" tanggi nito saka umupo muli sa upuan na katabi ng kama ko. She is looking at me with emotions I can't name.

"Then what?" I asked again with confusion.

"It is not important," she said, nag-iwas siya ng tingin sa akin,nagbago ang isip nito na sabihin sa akin ang totoo.

"Importante yon,My! It is my life!My identity that you hid," hindi ko na napigilan ang emosyon na pinipigilan ko. I shouted at her as I gripped the cover tightly.

How can a mother tell that her child's identity is not important?

"Hindi mo na kailangan malaman ang totoo, Aryl!" she shouts back as I saw her eyes that were full of emotions that I can't even name. "Sa tingin mo magiging masaya ang tumayong ama mo kung maririnig ka niyang ganyan?"

"He will understand. Alam kong maiintindihan niya ko kung bakit gusto kong malaman ang totoo," I begged. Sinubukan kong hawakan ang kamay niya na nakapatong sa kama ko. "All this time, I always thought and believe that I am a daddy's princess... Na prinsesa niya ako habang siya yung hari ko." Sinubukan konv hindi pumiyok dahil sa pagbabara ng lalamunan ko dahil sa pinipigilang emosyon. I always feel his love so how come na nangyari 'to. "Palagi niyang pinaparamdam ang pagmamahal na hindi naman pala dapat maramdaman. " I sniffed and tried to held her quivered hands. "Mom, please." I pleaded as my hands reached her and gently intertwine it with each other.

She took a deep breath and looked directly at my eyes before holding my hands tight. Alam niya siguro na wala ng makakapigil sa akin. Hindi man niya sabihin ay alam niya na aalamin ko ang totoo. She bit her lowerlip before sighing. "I was raped."

Namanhid ako. Hindi ako makagalaw at halos manginig na ang mga kamay ko na nakahawak sa kanya. Ang pool ng luha sa mga mata ko ay tuluyan ng bumagsak habang nakatingin siya sa akin.

Hindi ko makita ang pagbibiro sa mga mata niya o ang pagsasabi ng hindi totoo.  She is just looking at me with a dreadful eyes,not minding my brain that was just exploded in the suddrn revelation.

She was raped.

Ang puso ko na kanina ay banayad na sa tibok ay naging mabilis na naman habang nakatingin lang siya sa akin. Ang traydor kong mga luha ay unti-unti na namang tumulo.

I shook my head, trying to compose myself not to break down but I just can't.

"N-no. N-nagsisinungaling ka lang p-po d-di ba?" She quietly wipes her tears that are falling from her cheeks.

"Iyon ang totoo! Iyon ang katotohanang gustung-gusto mo!" she irritatedly said. Tumayo pa siya sa akin bago ngumisi. "Nagahasa ako at ikaw ang naging bunga ng kaimoralidad na yon!" singhal niya bago niya ako iwan sa apat na corner ng kwartong inaakupa ko.

Masama ba akong anak? Kaibigan? Paano naibigay ang buhay na 'to sa akin? A fruit of rape?

Natawa ako sa aking naisip. Sino nga ba ang mamahalin ang isang batang bunga ng kapahangasan sa yo. Mali si Daddy, mom just want me to face the world alone dahil hindi niya ako gusto. Hindi niya kayang mahalin ang batang naging bunga ng ginawa sa kanya.

After she said that, she just left without giving me comfort. Funny on how I thought na kahit ito man lang, ipakita niyang kasama ko siya, kasi sa totoo lang, ngayon lang ako nanghina. Kailangan ko siya dahil hindi ko kayang mag-isa.

****

To be continued...