Λευκή καρδιά στην βιτρίνα
Χτυπάει μηχανικά
Επιβραδύνοντας
Σε λίγο σιωπή
Ένα τέλος
Ένα ενθύμιο η κάθε πληγή που δεν φαίνεται
Γεύση χαλκού σε χείλη που ρωτάω τον εαυτό μου αν αγάπησες και πόσο
Ηλιοβασίλεμα κουβαλάω σε σκέψεις που δραπετεύουν από το παράθυρο
Σε προσπάθεια να σωθούν μαζί με τις ελπίδες
Ανάσες ενός ηλίου που φωτίζει το κάθε εφήμερο ηχούν στο κενό του κόσμου
Το για πάντα είναι μεγαλόπνοο
Το σήμερα για μένα μετράει
Στιγμή τη στιγμή βλέπω την διαφορά
Το μέλλον απρόβλεπτο
Το βλέμμα καρφωμένο στο άπειρο
Γράφω κάτι  για σένα
Κρατάω δύο ανάσες ζωής σε ένα κόσμο που πεθαίνει
Δυο τριαντάφυλλα κόκκινα ανοιχτά
Να σου προσφέρω αν με βρεις
Αν και εφόσον με ψάξεις
Αν και εφόσον κάτι σημαίνω
Αύριο το ξημέρωμα θα ξέρω