Po śmierci rodziców nasz główny bohater trafia pod opiekę ich dobrych znajomych. Zamieszkuje, jak się później okazuje, ze swoim nowym kolegą z klasy, co ich z czasem do siebie zbliża.

Akcja minimalnie pędziła, ale tak to nie mam do czego się przyczepić. Było czasami niezręcznie, ale przeważał fakt, że ostatecznie wszystko było przeurocze — chociaż wiem, że pewnie nie dla wszystkich... A różnorodne i nieperfekcyjne postacie dodawały temu realizmu. Wciągnęłam się od razu i za każdym razem miałam motyle w brzuchu, jak widziałam ich razem na ekranie. Nie było tu jakiejś wartkiej akcji i wielce rozwiniętej historii, ale to zdecydowanie jedna z moich ulubionych BLek. Chociaż nie wiem, czy kiedykolwiek do niej wrócę.