Dziewczyna z biednej rodziny dostaje szansę nauki w najbardziej prestiżowej szkole w kraju. Jednak już z samego początku podpada narcystycznemu synowi dyrektorki. Chłopak robi wszystko, by w tej szkole żyło jej się jak najgorzej, ciągnąc ich brutalną tradycję, czego nie pochwalają jego najlepsi przyjaciele.

Pierwsza myśl — to powinno być o połowę krótsze. Taki przewidywalny romans nie potrzebuje ponad dwudziestu odcinków jak dramy historyczne, kostiumowe czy fantasy. Drama była dość wciągająca, mimo znajomości motywów Boys Over Flowers dobrze się na niej bawiłam, to mimo to jednak piekielnie się dłużyła. Winą też był montaż, który wszystko dodatkowo przedłużał, ale wiem, że starsze dramy właśnie miały to do siebie. Mój oficjalnie największy second lead syndrome też nie pomagał. Nie przebił Rena z tajskiej wersji, ale godnie mu dorównał. Z jednej strony były rozwinięte dodatkowe watki, których nie było w innych wersjach (które oglądałam), ale z drugiej strony nie widziałam niekiedy w nich sensu. Zwłaszcza że niektóre wątki też nie były dociągnięte do końca poprawnie. Obejrzałam chińską wersję i tajską BOF poza tą. Koreańska znalazła się u mnie najniżej. Największa wina leży po stronie wieku, bo gdyby została zrobiona teraz, to z pewnością byłaby to genialna drama — jak tajska. Ale czy obejrzę japońską wersję? A pytasz dzika czy sra w lesie?