Powoli zaczyna mnie to denerwować. Nie potrafię skupić się na żadnej książce gdy jest w pobliżu. A jeśli jej nie ma to zastanawiam się co robi, gdzie jest, z kim jest, czy zjadła, czy nie przemęcza się.

Jakim cudem tak bardzo przypadkowa i niepasująca do moich wyobrażeń osoba mogła zawrócić mi w głowie?

Westchnąłem cichutko po raz kolejny starając się przeczytać swoje notatki, ale po dwóch pierwszych słowach obraz się zamazywał i reszta zdania uciekała w niepamięć.

Nic nie mogłem zrozumieć.

W tym momencie przelanie wszystkich swoich emocji i myśli na papier, to najlepsze co mogę zrobić.

Chcąc wypchnąć myśli o niej, a wrócić do wewnętrznego spokoju zacząłem wsłuchiwać się w naturę z zamkniętymi oczami.

Chociaż przy uczelni niezwykle ciężko wyłapać takie dźwięki.

Mój niezaprzeczalnie dobry słuch usłyszał głosy jej przyjaciółek. Nie potrafiłem się powstrzymać i spojrzałem tam.

Nie było jej.