Είχαν περάσει σχεδόν δυόμισι μήνες. Ήταν Χριστούγεννα και με τον Αχιλλέα είχαμε επιστρέψει Αθήνα. Το ίδιο ίσχυε καί για την Δήμητρα, τον Άγγελο την Αθήνα και τον Αντώνη (το αγόρι της Αθήνας που είχε γνωρίσει στο μπαρ)

Ετοιμάζουν στο δωμάτιο μου για να βγούμε έξω με τα παιδιά και τον Φίλιππο. Είχαμε καιρό να το κάνουμε αυτό. Μου είχαν λείψει οι νυχτερινές βόλτες με τους κολλητούς. Μπορεί να έβγαινα με τον Αχιλλέα και την καινούρια παρέα στην Θεσσαλονίκη, αλλά την Δήμητρα, την Αθήνα, τον Άγγελο και φυσικά τον Αχιλλέα δεν τους αλλάζω με κανέναν.

Μου έχουν σταθεί σε πολύ δύσκολες στιγμές και είναι σαν δεύτερη οικογένεια για εμένα.

Στις 9:30 θα πέρναγε ο Φίλιππος να με πάρει. Με τα παιδιά θα συναντιόμασταν σε ένα μπαρ στο κέντρο. Έφτιαξα τα μαλλιά, βάφτηκα και ντύθηκα.

Κατέβηκα κάτω και έκατσα με τους γονείς μου στο σαλόνι για λίγο, μέχρι να έρθει ο Φίλιππος.

"Είσαι πολύ όμορφη κοριτσάκι μου." χαμογέλασε η μητέρα μου.

"Σε ευχαριστώ μαμά."

"Δεν είναι πολύ κοντό αυτό που φοράς;" παρατήρησε ο πατέρας μου.

"Έλεος ρε μπαμπά." γέλασα και εκείνος σοβάρεψε και καλά το ύφος του. "Αφού ξέρεις και εσύ ότι δεν είναι πολύ κοντό."

Το ύφος του αμέσως άλλαξε και γέλασε με την ψυχή του. Η κόρνα του αυτοκινήτου ακούστηκε απ'έξω και εγώ σηκώθηκα. Πήρα την τσάντα μου και κατευθύνθηκα προς την πόρτα.

"Να προσέχεις αγάπη μου."

"Ναι μαμά μου. Καλά να περάσετε και εσείς." είπα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου.

Ο Φίλιππος μου άπλωσε το χέρι του και με έκανε μία στροφή.

"Είσαι πολύ όμορφη." είπε και με φίλησε.

"Και εσύ το ίδιο." χαμογέλασα.

Πράγματι δείχνει τόσο υπέροχο μέσα στο μαύρο τζιν που φοράει και το λευκό πουκάμισο.

Μετά από περίπου μισή ώρα συναντήσαμε τα παιδιά στο μπαρ. Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ γιορτινή και περάσαμε όλοι μας πάρα πολύ όμορφα. Στις 4 περίπου αποφασίσαμε να το διαλύσουμε και ο Φίλιππος με άφησε έξω από την πόρτα του σπιτιού μου.

"Σε ευχαριστώ μωρό μου. Καληνύχτα." είπα και τον φίλησα.

"Καληνύχτα πριγκίπισσα." είπε καθώς έμπαινα στο σπίτι μου.

Του χαμογέλασα και έκλεισα την πόρτα πίσω μου.

Είχε περάσει μία εβδομάδα. Ήταν παραμονή Πρωτοχρονιάς και οι γονείς μου είχαν καλέσει τον Φίλλιπο να αλλάξει το χρόνο μαζί μας.

Ήμουν πολύ χαρούμενη που οι γονείς μου είχαν πάρει με καλό μάτι αυτή την σχέση. Στην αρχή βέβαια έπαθαν ένα μικρό εγκεφαλικό όταν το έμαθαν, αλλά τώρα ήταν όλα καλά.

Βοήθησε βέβαια και ο αδελφός μου ο Νίκος σε αυτό που τους έπεισε ότι είναι πάρα πολύ καλός μαζί μου και ότι με έχει σαν πριγκίπισσα. Τι θα έκανα χωρίς αυτόν τον μικρό δεν ξέρω.

Το κουδούνι χτύπησε και η μητέρα μου έτρεξε να ανοίξει. Στην πόρτα στεκόταν ο Φίλιππος φανερά αγχωμενος.

"Γεια σας κυρία Αθανασία." είπε διστακτικά. "Αυτά είναι για εσάς." συνέχισε και της έδωσε ένα κουτί με γλυκά.

"Δεν χρειάζονται οικειότητες. Να μου μιλας στον ενικό." χαμογέλασε η μητέρα μου. "Έλα πέρασε."

"Θα προσπαθήσω." χαμογέλασε και εκείνος.

Ήρθε προς το μέρος μου και με φίλησε.

"Γεια σας κύριε Βασίλη." είπε πάλι διστακτικά. "Γεια σου Νίκο."

"Σκέτο Βασίλης σε παρακαλώ. Δεν είμαι δα και κανένας γέρος." γέλασε ο πατέρας μου.

"Εντάξει." χαμογέλασε και ο Φίλιππος ενώ μου έσφιξε λίγο το χέρι.

Ο γλυκούλης μου. Θέλει να κάνει καλή εντύπωση στους γονείς μου.

"Και δεν μου λες αγόρι μου πόσων χρονών είσαι;" ρώτησε η μητέρα μου φέρνοντας μπύρες και ποτήρια από την κουζίνα.

"Έκλεισα τα 20 σήμερα." είπε κοιτώντας με αγχωμενος.

"Και βγάζεις πολλά από την δουλειά που κάνεις;" τον ρώτησε ο πατέρας μου.

"Μπαμπά..." τον κοίταξα άγρια.

"Τι να μην ξέρουμε;"

"Δεν σε αφορά αυτό μπαμπά. Τι σημασία έχει αν βγάζει 700 ευρώ ή αν βγάζει 1000. Για εμένα είναι το ίδιο."

"Δεν πειράζει Σόφι." μου χαμογέλασε ο Φίλιππος. "Βγάζω αρκετά ώστε να έχω την κόρη σας σαν πριγκίπισσα."

"Μου άρεσε η απάντηση σου αγόρι μου." χαμογέλασε ο πατέρας μου. "Νομίζω ότι η κόρη μου βρίσκεται σε καλά χέρια."

"Να είστε σίγουροι γι' αυτό κοίταξε τους γονείς μου ο Φίλιππος και μου έσφιξε ξανά το χέρι.

"Τους άρεσες." του ψιθύρισα στο αυτί και αμέσως τον ένιωσα να χαλαρώνει.

"Να πάω να φέρω την monopoly να παίξουμε;" ρώτησε ο Νίκος για να αλλάξει την κουβέντα.

Σας έχω πει πόσο πολύ τον αγαπώ.

"Αν δεν έχουν αντίρρηση και οι υπόλοιποι." απάντησε η μητέρα μου.

"Καμία απολύτως." είπα αμέσως.

Παίζαμε πολλές ώρες και ο Φίλιππος αποδείχτηκε πολύ δυνατός αντίπαλος.

"Ώρα για να αλλάξουμε την χρονιά." είπε ο πατέρας μου και άρχισαμε να μετράμε αντίστροφα.

"10... 9... 8... 7... 6... 5... 4... 3... 2... 1... Καλή χρονιά!" φωνάξαμε όλοι μαζί και αγκάλιασα τους γονείς μου έναν έναν.

Αμέσως μετά πέρασα τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του Φίλλιπου και τον φίλησα με πάθος.

"Καλή χρονιά μωρό μου."

"Καλή μας χρονιά πριγκίπισσα."

"Εγώ πάω να ετοιμάσω το τραπέζι." είπε η μητέρα μου. "Βασίλη έλα να με βοηθήσεις σε παρακαλώ." οι γονείς μου εξαφανίστηκαν στην κουζίνα.

"Νίκο σου έφερα αυτό." είπε ο Φίλιππος και του έδωσε τον δίσκο του. "Μου είπε η Σοφία ότι τον ήθελες πάρα πολύ αλλά δεν τον έβρισκες πουθενά."

"Αλήθεια είναι...Σε ευχαριστω. Πάω να τον αφήσω πάνω." είπε και έφυγε τρέχοντας.

"Τι εύχεσαι για το 2020;" τον κοίταξα στα μάτια.

"Εύχομαι να μην σβήσει ποτέ η φλόγα που έχουμε ανάμεσα μας. Να σε αγαπώ και να με αγαπάς χωρίς περιορισμούς. Να σε αντικρίζω μετά από χρόνια και να βλέπω στα μάτια σου αυτή την λάμψη που αντίκρισα την πρώτη φορά." μόλις άκουσα τα λόγια του δάκρυσα αμέσως.

"Είσαι υπέροχος." είπα και τον φίλησα.

"Αυτό για εσένα." είπε και μου έδωσε ένα κουτάκι. Το άλλο μισό το έχω εγώ για να μου θυμίζει ότι είμαι μόνο δικός σου." χαμογέλασα.

"Σου έχω και εγώ κάτι." είπα και του έδωσα το μπρελόκ που του είχα πάρει.

"Σ' αγαπώ. Αυτό σημαίνει πως δεν είμαι εδώ μόνο στα όμορφα. Είμαι εδώ ότι και αν συμβεί." διάβασε και με κοίταξε στα μάτια. "Ώστε με αγαπάς εε;"

"Ναι Φίλλιπε. Νομίζω πως σε αγαπώ." τον κοίταξα μέσα στα μάτια.

"Και εγώ σε αγαπώ πριγκίπισσα μου." είπε και με αγκάλιασε σφιχτά.

---------------
Τέλος κεφαλαίου...

Λοιπόν από ότι φαίνεται αυτό είναι το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου.

Ελπίζω πραγματικά να σας αρέσει και ευχαριστώ πάρα πολύ για την στήριξη σας.

Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το βιβλίο ποτέ δεν πίστεψα ότι θα πάρει τόσα πολλά reads και παρόλα αυτά πήρε.

Νιώθω πολύ περιφανή που κατάφερα να το φέρω εις πέρας, το συγκεκριμένο βιβλίο, γιατί πάντα φοβόμουν μήπως γράψω κάτι για το FY που δεν ισχύει.

Παρόλα αυτά τα κατάφερα και σας έβγαλα και μία πολύ γλυκιά εκδοχή του FY, που δεν ξέρω αν όντως υπάρχει.

Για να κλείσω αυτό το κεφάλαιο θέλω να σας ευχηθώ, να έχετε μία υπέροχη χρονιά, με υγεία, γεμάτη με χαρές χαμόγελα και πολλές πολλές επιτυχίες. Και μην ξεχνάτε πως τα πάντα μπορούν να συμβούν αρκεί να έχετε πίστη στον εαυτό σας και να παλεύετε για τα όνειρα σας.

Καλή χρονιά ❣️❣️❣️
Χρόνια πολλά ❣️❣️❣️