Habang tinitipa ang mga katagang iyon, walang tigil sa pag buhos ang aking mga luha na para bang ulan na walang katapusan.

Tila dinudurog ang puso ko, nanginginig ang buong katawan ko.

Umasa ako...

Ang sakit...

Lahat ng mga planong nabuo mula sa imahinasyon ko kasama siya ay isa-isang nanariwa sa aking isipan. Tila dinudurog nito ang puso't isipan ko. Gusto kong sumigaw ngunit hindi ko maaring gawin sapagkat tulog na ang aking pamilya at itong pagkakataon na lang ang meron ako para ilabas ang sakit sa pamamagitan ng pag iyak.

Pero sa kalangitnaan bigla akong natigilan....