ㅡ Jak się czujesz? ㅡ Usłyszałem głos chłopaka tuż po tym, gdy się obudziłem.
Kiedy chciałem się podnieść syknąłem czując jak rozrywa mi ciało. Bolało bardzo, że aż miałem ochotę płakać z tego powodu, lecz nie chciałem pokazać tej swojej słabej strony szczególnie przy Jiminnie.

ㅡ Boli jak cholera. Przynieś mi tabletki przeciwbólowe. ㅡ Poprosiłem, a młodszy od razu wstał i wyszedł wracając po kilku minutach z  kapsułką oraz wodą.
ㅡ Boisz się mnie? ㅡ Spytałem, kiedy połknąłem lek widząc jak mężowi trzęsą się dłonie, gdy odbierał ode mnie naczynie.

ㅡ Dlaczego miałbym się ciebie bać? ㅡ Uśmiechnął się ledwo widocznie.

ㅡ Jimin, powiedz.

ㅡ No... Wczoraj jak wróciłeś... Wydawałeś się być taki bardziej... Agresywny.

ㅡ Skarbie.. ㅡ Złapałem jego rękę przyciągając do siebie by usiadł obok mnie. ㅡ Przepraszam, byłem wkurzony na tego chuja. Muszę się odegrać na nim. Może teraz pomyślisz, że to dziecinne... Ale uraził moją męską dumę. Muszę go pokonać.

ㅡ To nie ring, Kook. Nie ma sędziów, niczego. Przestań. Po prostu pogódź się z przegraną i tyle.

ㅡ Jimin. Nie mogę. ㅡ Podniosłem się do siadu nadal czując na całym ciele ból. ㅡ Aish.. ㅡ W oczach pojawiły się łzy, lecz powstrzymałem je.

ㅡ Połóż się. ㅡ Rozkazał. ㅡ Musisz odpocząć.

ㅡ Muszę, ale pójść do pracy.

ㅡ Chyba sobie żartujesz. Zadzwonię do Namjoona, że dzisiaj cię nie będzie.

ㅡ Nie. Głupio mi, że daje mi tyle wolnego. Nie mogę już go mieć. ㅡ Powoli wstałem z łóżka.

ㅡ Nie widziesz jak wygadasz? Ledwo chodzisz!

Prychnąłem podchodząc do szafy. Wykrzywiłem twarz w grymas łapiąc się za bok. Muszę być twardy.

ㅡ Guk! ㅡ Krzyknął wytrącony z równowagi. ㅡ Masz się w tej chwili położyć!

Nie słuchałem go tylko przebrałem się w świeże ciuchy co chwilę sycząc.
Gotowy spojrzałem na męża, który był zdenerwowany. Posłałem mu uśmiech podchodząc do niego chcąc objąć w pasie, lecz odsunął się.

ㅡ Jimin, nic mi nie będzie. ㅡ Westchnąłem. ㅡ I tak tam tylko siedzę.

ㅡ Najlepiej będzie jeśli się położysz. ㅡ Rzekł, a następnie wyszedł z pokoju.

ㅡ Jimin! ㅡ Zawołałem, lecz nie odpowiedział.

Wywróciłem oczyma podchodząc do lustra i podwijając koszulę. Wiele siniaków pojawiło się na moim całym praktycznie ciele. Wyglądało to okropnie, dlatego zakryłem to z powrotem, a następnie poszedłem za młodszym.

ㅡ Kochanie. ㅡ Wołałem stojąc nad schodami. Nie dam rady zejść. Już wyobrażam sobie ten cały ból. ㅡ Jimin, proszę chodź tu! Mam zejść? ㅡ Krzyczałem. ㅡ Jimin, no!  Kurwa.. ㅡ Powiedziałem pod nosem. ㅡ Dobra, schodzę!

ㅡ Ani mi się waż. ㅡ Usłyszałem za sobą.
Odwróciłem się posyłając mu uśmiech. ㅡ Połóż się, proszę.

ㅡ Ale, Chim...

ㅡ Nie. Masz się położyć.

ㅡ Jimin... Naprawdę nie mogę. Gdybym miał innego szefa... Już dawno byłbym zwolniony. Namjoon na pewno jest wkurzony, że mało jestem w pracy. Zawieź mnie. ㅡ Poprosiłem podchodząc do niego i łapiąc za biodra. ㅡ Proszę. ㅡ Chwyciłem jego dłoń całując jej wierzch. Młodszy westchnął spuszczając wzrok. 

ㅡ No dobrze. ㅡ Powiedział cicho. Ucieszyłem się popychając go na ścianę, a następnie wpijając mu się w usta. ㅡ Ostrożnie. ㅡ Odparł odsuwając się lekko.

ㅡ Nie dbam o to. ㅡ Stwierdziłem łapiąc jego rękę, którą położyłem na swojej męskości. ㅡ A może szybka runda?

ㅡ Jungkook... ㅡ Oburzył się cofając dłoń. Nie dałem mu dokończyć kolejnego zdania tylko odwróciłem go do siebie tyłem zaczynając ocierać się o jego pośladki. ㅡ Kook, przestań. To nie dobre dla ciebie. ㅡ Sapnął cicho.

ㅡ Jimin, nie przejmuj się mną. Poboli to poboli. ㅡ Oznajmiłem przerywając ruchy. ㅡ Tylko chcę teraz twojej zgody. ㅡ Szepnąłem mu do ucha.

ㅡ Do pracy musisz iść.

ㅡ Wiem, ale jedna runda nie zaszkodzi.

ㅡ Nie, Guk. ㅡ Odsunął mnie. ㅡ Później, okay? ㅡ Spytał odwracając się przodem.

ㅡ Jimin..

ㅡ Pójdę po kluczyki. ㅡ Powiedział schodząc na parter. Westchnąłem ciężko patrząc na swojego niszczyciela, który zrobił sobie powstanie. Musiałem się uspokoić, skoro Chim nie chce mi pomóc z problemem, a nie mam czasu na dogodzenie sobie samemu.

ㅡ Jimin! Pomożesz mi chociaż z tymi schodami?!

ㅡ Już idę!

***

Dwa dni później...

ㅡ Zdrowie! ㅡ Krzyknąłem unosząc kieliszek w górę i stykając go z drugim.

ㅡ Zdrowie! ㅡ Odpowiedział Namjoon, a potem wypiliśmy alkohol.

ㅡ Ya, mówiłem, że postawie ci soju. ㅡ Powiedziałem patrząc na niego. Byłem już lekko wstawiony, ponieważ piliśmy już drugą butelkę, a patrząc na starszego wyglądał jakby to go nie ruszyło.

ㅡ Nie mówiłem, że ci nie wierzę. Jimin nie będzie na ciebie zły, że wrócisz pijany?

ㅡ Chyba nie. Zobaczymy. Zresztą... Nie mogę wyjść, trochę się zabawić z przyjaciółmi? Również potrzebuje rozrywki. Tak to.. Tylko praca, a zaraz po niej wracam do domu i co?

ㅡ Rozumiem, ale przecież możesz z Jiminem gdzieś wyjść. Był przecież imprezowiczem.

ㅡ Jeszcze ktoś będzie chciał mi o porwać i co wtedy? Jest bezpieczny w domu.

ㅡ Chyba za dużo wypiłeś. Bredzisz, Kook. Nie możesz zmusić Jimina do ciągłego siedzenia w domu.

ㅡ Dlaczego? Myślę, że tak jest dla niego lepiej.

ㅡ Jungkook, on powinien również dużo wychodzić. Jest sam z Sarang w tym domu przez cały dzień. A przecież Sarang nie mówi to z kim ma rozmawiać? Kook, przez to Chim może stać się aspołeczny. Może to wpłynąć na jego psychikę. Pomyśl trochę. On musi wychodzić do ludzi.

ㅡ Tak, żeby znowu się puścił tak jak z Joshem?

ㅡ Ej, ej.. Tego nie powiedziałem i nie miałem na myśli. Nie zapędzaj się, okay?

ㅡ To ja wiem co dla niego jest dobre, Namjoon. Będzie siedział w tym domu, a wyjdzie z niego tylko ze mną.

ㅡ To chore, Guk. Nie pij, dobra? ㅡ Odsunął ode mnie zielone butelki oraz kieliszek. ㅡ Pomogę ci wrócić do domu.

ㅡ Sam sobie poradzę. ㅡ Wstałem chwiejąc się na boki. ㅡ A Jimin jest mój, rozumiesz? Nie oddam go nikomu.

ㅡ Jungkook, przestań już gadać. Zamówię ci taksówkę.

Wróciłem do domu na szczęście sam.
Wszedłem do środka zdejmując buty, a następnie idąc do salonu, gdzie nadal paliło się światło.

ㅡ Witaj, Kochanie! ㅡ Powiedziałem radośnie widząc zaspaną twarz młodszego.

ㅡ Gdzie byłeś? Znowu piłeś.

ㅡ Byłem to winny, Namjoonowi, więc poszliśmy się napić.

ㅡ Dlaczego mnie nie zabrałeś?

ㅡ Oj, Jimin... Masz słabą głowę.

ㅡ Mógłbym chociaż siedzieć z boku. Mam dosyć bycia w tym domu.

ㅡ To dlaczego nie wyjdziesz?

ㅡ Bo nie chcę sam. ㅡ Szepnął ze  spuszczoną głową. Westchnąłem cicho na ten widok młodszego. Usiadłem obok niego obejmując ramieniem i przytulając. ㅡ Dlaczego nie możemy wychodzić tak jak kiedyś? ㅡ Zaczął płakać. ㅡ Wspólnie..

ㅡ Kochanie..

ㅡ Zrobiłem błąd, tak, wiem.. Ale nie unikaj mnie, jeśli chodzi o wspólny spędzony czas. Guk.. Czy jest między nami ta sama miłość co kiedyś?

Patrzyłem w jego załzawione oczy  rozmyślając.

ㅡ Jest. ㅡ Zarzuciłem mu włosy za ucho. ㅡ Jest i będzie. ㅡ Pocałowałem go w czoło. ㅡ Będę cię tak długo kochał, aż do dnia, kiedy stanę u boku swojej mamy.

ㅡ Wiesz, że nadal mam w głowie to, że... Nie powinieneś być ze mną. Powinieneś był podpisać te papiery.

ㅡ Wyrzuć to ze swojej głowy, skarbie. Widzisz co się stało, kiedy byliśmy rozłączeni na tak długo. Nie mogę cię już stracić. Namjoon miał rację, a ja na niego naskoczyłem. ㅡ Powiedziałem cicho, wzdychając. ㅡ Idź może jutro z Minah na zakupy, hm? Rozewiesz się.

ㅡ No... No dobrze. Kocham cię, Jungkookie.

ㅡ Ja ciebie też kocham, Jiminnie. ㅡ Cmoknąłem go w policzek.

****************
22.06.20

Hejka!
Jak wam się podoba?
Miłej nocy! I dnia!
Dobranoc!