Nakarating na kami sa Manila! It was a peaceful one pagkatapos ng kalbaryo ko kay Luisito. I flopped myself to the sofa at natawa nalang si Anna na inaayos ang mga kagamitan namin.

"Grabe naman, saya ng buhay ah" she sarcastically said sabay ligpit ng plato. Ay gago nakalimutan ko bilin ni tita!

"May regalo pala si tita Anita sa'yo" I said, kinuha ko sa bag ko ang regalo at binigay sa kanya ang pabangong Victoria's Secret na bombshell.

Napangiti si Anna sa nakita at nagpasalamat sa akin. Niyakap niya ako and I hugged her back.

"She remembers you bago tayo umalis sa Quezon" aniya ko. "until now, she knows na bff pa rin kita"

She snuggled to me and leaned on my shoulder. "hanggang ngayon clingy ka pa rin"

"You're so cute" natawa ako sa remark niya about me being friends with her until now. She hissed and told me to stop.

I pat her head. She's back as the vulnerable Anna I've known since. Nagtatawanan pa rin kaming dalawa habang inaalala ang aming nakaraan.

•❅───✧❅✦❅✧───❅•

Nakatulog kami habang magkayakap. I woke up and Anna is on top of me. Hindi talaga ito natulog sa kwarto ko.

Umalis ako sa couch at nagluto ng noodles. Wala rin kasing masyadong stock rito sa condo kaya't napag-desisyonan kong lutuin ang mga tira rito. Bukas nalang ako bibili.

Carbonara noodles are the best! Especially paborito namin ni Anna ang bango at lasap ng carbonara.

Sa sino man ang magsasabi na hindi masarap ang carbonara, panget lang taste nila.

I added some cheese and the carbonara noodles are now done!

Ginising ko siya at natuwa siya sa amoy ng carbonara.

I enjoyed the meal, not knowing the horrors that would happen to me later.

•❅───✧❅✦❅✧───❅•

"Rose? Rose!" sigaw ni Anna sa akin nang nakita niya akong nagsusuka sa inidoro. I smiled and told her not to worry.

"Not to worry?! Gago ka ba?"

"Nagsisimula na naman sakit mo. Bumalik na naman after three days mong hindi pagkakakain doon sa probinsya" She immediately got out of the bathroom at mayamaya pa ay may dala siyang baso ng tubig.

"Drink" she said. Uminom ako at nawala rin ang dissatisfying feeling ko kanina pa. "ayos ka lang ba?" she asked at tumango ako. Tumayo siya sabay sabing, "tell me if you need something"

•❅───✧❅✦❅✧───❅•

Kinabukasan ay napag-desisyonan kong magtungo muna sa malapit na mall. I heard a voice screaming kahit ang layo pa ng distansya ko.

"Aria!" sigaw ni Joshua sabay takbo papalapit sa akin. I greeted him.

"Saur sweet naman niyan" tawa niya sabay batok sa akin. "ngayon lang ito Joshua huwag ka"

Tumawa nalang ito at saka kami nagtungo sa restaurant upang kumain.

"Ba't ka nga pala narito?" I asked. "of course, tatambay rito and may kikitain" biglang nagbago ang timpla ng mukha ko nang malaman kong may kikitain siyang iba.

"Babae?"

"Grabe naman po ang boses na 'yan, miss. Kung sabihin ko pong opo, babae po siya"

Tangina! Sana hindi niya nahahalata na nagseselos ako!

"Okay" tugon ko. Natawa siya bigla. "nagseselos ka po ba miss?"

I glared at him. Paano niya alam 'yon?!

Letche naman oh! Sana 'di ko nalang pinahalata pa.

"Hindi, dzuh" I rolled my eyes sabay nagtungo sa boutique. Pumili ako ng damit na pambahay ko. I told him na pumili rin siya ng damit din niya but he disagreed kahit na sinabi ko pa na libre ko.

Aba! Ayaw pa sa libre?

"Himala, ayaw mo sa libre" I said in a mocking tone. Nakatitig ako sa kanya na naghahanap ng damit na babagay sa kanya. He's struggling to look for a cardigan so I decided to take a look.

"Ito, you like the color?" I asked and showed him the beige cardigan. Nagpasalamat siya sa akin and we proceed to look for more clothes.

I asked. "are you going to buy clothes for Eli?" tumango siya. Such a sweet brother.

I could feel the sibling love between them unlike my family whose sibling bonds are nothing but a rivalry.

"Or what if ako na po muna ang manglibre sa inyo miss? So that you can save your money po for sooner or later"

•❅───✧❅✦❅✧───❅•

He's holding my paper bags, and until now, I am still stunned at his action. I told him na ako ang manglilibre sa kanya but he ended up treating me.

To be honest, this is the first time that I didn't cover the expenses para sa buong gala. Lahat na yata napuntahan namin at nililibre niya ako.

Saan niya nakuha ang ganoong kadami ng pera?

Nang makarating kami sa fast food chain at umupo doon. I asked him "ang dami mo namang nagastos Joshua. Saan mo nakuha ang ganoong kadaming pera?"

"Ah" he started. "payday ko po kanina miss. And the salary is way higher than expected. Kaya napag-desisyonan ko pong ilibre kita as you know, as a friend"

As a friend. I told myself.

As a friend talaga. Medyo nag-crack puso ko roon ng kaunti.

Kaunti nga ba Rose?

"Oh. I see, pero dapat nagtira ka rin para sa pamilya mo" I said and nakita ko na sinerve na ng staff ang pagkain and started eating it.

Even though the food is simple yet has a flavorful taste. Nagsasawa na rin ako minsan sa mga pagkain sa mamahaling restaurant so that's why I find myself eating this na noong una ay ayaw ko.

No wonder why they enjoy this kind of food. Mas masarap pa ito kaysa sa pagkain ng high-class restaurant.

"Is the food to your liking po miss?" tumango ako. Not that the food is to my liking but the food makes me crave for more.

My stomach and taste buds are now happy, but mawawala rin sila kaagad dahil sa sakit ko.

I don't want to offend him that's why I'll try to suppress this pain.

At ayoko rin siyang mag-alala.

For the first time in my life, I felt happiness, happiness mixed with love whenever I'm with Joshua Reeves.

And I don't want this to end that easily.

If I could freeze the time, gusto ko kasama ko siya palagi.