Dwa dni później, kiedy szatyn jak zwykle spał ile chciał (w końcu były wakacje) i leniwie zwlekąwszy się z łóżka zszedł na dół i włączył telewizor...
– "Księżna Diana nieżyje" – przeczytał szeptem jedną z informacji z paska na dole ekranu. Mężczyzna zaczął płakać, kiedy nagle jego telefon poinformował go przyjemnym sygnałem, że dostał wiadomość. Podniósł komórkę i spojrzał na wiadomość załzawionymi oczami

"Otwieraj drzwi👿..."

Informowała wiadomość przysłana z numeru Diany... Ale ona nieżyła, więc nie mogła tego wysłać. Mimo to ciemnooki wstał i niechętnie ruszył do drzwi. Przekręcił klucz w zamku i nacisnął klamkę. Przed drzwiami stała postać postury Diany, ubrana w czarny płaszcz sięgający do ziemi. Miała nałożony na głowę kaptur, przez co szatyn nawet nie widział jej twarzy, a mimo to ją wpóścił. Intuicja nigdy go jeszcze nie zawiodła, a najlepszy dowód na to właśnie wstrząsnął światem.
– Duch Przyszłych Wigili nawiedza cię w sierpniu – rozbriały słowa tajemniczej postaci – Bu! – krzyknęła zciągając kaptur
– Żyjesz... – szepnął przez łzy i podniósł blondynkę w uścisku. Wiedział, że ona nie jest tu z byle powodu. Nadal płakał, ale teraz ze szczęścia, że jego przyjaciółka jednak żyje. Pocałował ją w czoło.
– Już nie płacz dzidziu – zaśmiała się, poczym sama wybuchła płaczem
– Diana, czemu płaczesz? – zapytał przez łzy
– Moi kochani synowie myślą, że ich mama nieżyje... – odparła przez łzy i wcisnęła twarz w ramię szatyna
– And You are not alone and I'm here with you... – zaśpiewał szatyn – Póki nas śmierć nierozdzieli – dodał
– Póki nas nie rozdzieli – powatórzyła. Było to motto każdej wielkiej gwiazdy. Chociaż fani tego niewiedzieli, ludzie tak sławni jak Elvis Presley, Amy Winnehause, Manrilyn Monroe, Charlie Chaplin czy właśnie Michael Jackson i księżna Diana spotykali się potajemnie i powtarzali to proste zdanie "Póki śmierć nas nierozdzieli" każde miało przypisane sobie trzy osoby: jedną tej samej i dwie przeciwnej płci, w ten sposób, każdy dbał o każdego i pętla się zataczała...