CHAPTER 16

NAGISING si Lockett sa parang binibiyak ang ulo niya sa sobrang sakit. She muffled a scream. As much as possible, ayaw niyang magising ang katabi niya, si Creed. Mawawala rin naman ang sakit na 'to. Kagabi pa masama ang pakiramdam niya, hindi lang niya pinahalata kasi abala si Creed sa opening ng bagong Hotel na ima-manage nito.

Walang imik siyang humagulhol habang sinasabunutan ang sarili niyang ulo. She wanted to scream but she didn’t. She won’t let Creed worried for her. Marami na itong iniisip, ayaw na niyang dumagdag pa.

Kahit hindi niya kaya, pilit siyang bumangon sa pagkakahiga at tinungo ang banyo. Habang sapo-sapo ang ulo at namimilipit sa sakit, pumasok siya sa banyo at padausdos na umupo. Impit na umiyak siya, nag-uunahang dumalusdos ang ang mga luha niya mula sa mga mata sanhi ng sobrang sakit na nararamdaman.

Hindi niya kayang i-describe ang nararamdamang sakit. Sa sobrang sakit, ini-umpog niya ang ulo sa tile ng banyo. Paulit-ulit na ginawa niya iyon hanggang sa pakiramdam niya ay wala na siyang maramdaman. She felt so numb. She wanted pull out her hair to stop the pain, pero alam naman niyang wala ring patutunguhan iyon.

Hindi niya alam kung kailan siya nakatulog, siguro nawalan siya ng malay sa sobrang sakit na nararamdaman.

LOCKETT came awake when she felt someone shook her shoulder. Agad siyang nagmulat ng mata at nakitang nasa loob siya ng banyo.

She was confused at first on why she is in the bathroom but then she remembered. Narito siya dahil sumakit ang ulo niya at ayaw niyang magising si Creed.

Nag-angat siya ng tingin at nakita niya si Creed na nakakunot ang nuo. "Anong ginagawa mo rito?" Tanong niya sa binata.

"I could ask you the same thing. What are you doing here?"

Nag-iwas siya ng tingin at tumayo. "Wala."

Naunan na siyang lumabas ng banyo. Naramdaman niyang sinundan siya ni Creed. Hindi niya nilingon ang binata at tuloy-tuloy lang na naglakad patungo sa kama.

Umupo siya sa gilid ng kama. "Creed, puwede bang lumuwas ako ng Maynila ngayon?"

"Why?" His voice sounds was somewhat edgy.

"I'm going to my Parents house. Puwede ba?"

"Sure." Umupo ito sa tabi niya. "Kailan ang balik mo?"

She shrugged. "Tomorrow, maybe?"

"Okay. Just let me call the Pilot." Tumayo ito at kinuha ang cell phone sa night stand. "Ipapahatid kita sa Helicopter para makarating ka kaagad. And then hihintayin ka ng Helicopter hanggang bukas para makauwi ka kaagad dito."

She just nodded, incapable of speaking. Her mind is in turmoil at the moment. Kailangan niyang makausap ang mga magulang niya. She has to ask them if they have a history of migraine and what is the best medicine for it. She can call them on the phone to ask pero magpapa-check up na rin siya para sigurado. Kaya naman kailangan niyang lumuwas sa Maynila.

"Lover, I’m sorry. You can’t go to Manila today." Anang boses ni Creed.

Her eyes snapped at him. "Bakit? If hindi available ang Helicopter, I'll take the boat—"

"There's a storm coming." Wika nito at hinawi ang kurtina para makita ang labas ng Penthouse.

Tama nga ito. Mula sa kinauupuan niya, kitang-kita niya na madilim na ang kalangitan kahit—tumingin siya sa orasan— alas-dyes na ng umaga.

"Maybe I can still make it to the Dock before the storm hits." Pamimilit niya.

"No." Isinara ni Creed ang kurtina at tumingin sa kanya. "Hindi puwede. Baka abutan ka ng bagyo sa dagat. Hindi ako papayag." Lumapit ito sa kanya at umupo sa tabi niya. "Lover, kung ano man ang pakay mo sa mga magulang mo, can’t it wait until tomorrow?"

Nagbaba siya ng tingin. "It can ... " Wala sa sariling napahawak siya sa ulo niya. "... I think."

"You okay?" May halong pag-aalala ang boses ni Creed. "You look pale."

"I’m okay." Mabilis niyang sagot. Way too fast."

"You sure?"

Tumango siya.

Fear spread through her when she felt her head ached again. It throbbed and it hurts.

She looked at Creed, panicky. "Do you have some medicine for headache?"

Mukhang nakita ni Creed ang takot sa mga mata niya dahil mabilis itong tumayo. "Wala, but I can buy you a medicine. Wait here." Nagmamadali itong lumabas ng kuwarto para bumili ng gamot niya.

Naiwan siyang bahagyang sumasakit ang ulo. Nahiga siya sa kama at inabot ang cell phone niya sa night stand, katabi ng phone ni Creed.

She dialed her mother's number and after four long rings, her mother finally picked up.

"Hello, my dear." Masayang bati nito sa kanya. “Good morning.”

"Good morning, Mommy." Bati niya rito. "I called because I have something to ask."

"Yes, my dear. What is it?" Her mom's voice was jolly but at the same time, formal.

"Isang linggo nang masakit ang ulo ko, but not all the time. Minsan sa umaga lang o kaya naman sa hapon o bago ako matulog. Puwede niyo po bang i-set niyo ako ng appointment sa doctor? Magpapa-check up ho ako." Aniya. “Puwede naman ako ang mag-set ng appointment kapag nakapunta ako riyan sa Manila pero isang araw lang ako riyan e. Babalik kaagad ako sa Isla.”

Ilang segundong katahimikan mula sa kabilang linya ang lumipas bago nagsalita ang ina niya. "My dear, gaano kasakit ang ulo mo?" There's a hint of worry in her voice. "My dear, may ininom ka bang gamot?"

"Is it impeccable for me to take a medicine?" Balik tanong niya. “I mean, it’s just a simple headache. I think Advil will do.”

"No— I mean, you don’t know that Advil can make your headache go away. Malay mo, ibang gamot ang kailangan mo." Sa unang pagkakataon nawala ang gracefulness sa boses ng ina. She sounds panicky. "I mean, kung magpapa-check-up ka, kailangan kasama kami. Okay? Huwag kang pupunta sa Doctor diyan, okay? Dito na sa Manila. Please, Lockett?"

Lockett. Her mother only calls her that when she's mad or nervous over something.

"Okay, mom. Anyway, may bagyo pa naman dito e kaya hindi ako makakaalis. Baka bukas pa, after the storm passes. Text nalang kita."

"Okay. We'll wait for you here, my dear." Iyon lang ang pinatay na nito ang tawag.

Inilapag niya ang cell phone sa ibabaw ng kama at naglakad patungo sa teresa. Medyo nabawasan na ang sakit ng ulo niya. Nang buksan niya ang sliding door ng terrace, agad na niyakap siya ng malamig at malakas na simoy ng hangin.

She walks to the railing and then inhaled the musky scent of air.  It was refreshing, yet, she wasn’t refreshed, she's bothered.

"Lover, what are you doing out here?" Anang boses ni Creed mula sa likuran niya. "Halika sa loob. Nakabili na ako ng gamot para sa sakit ng ulo." Hinawakan siya nito sa braso at iginiya papasok sa silid.

Nang makapasok sila sa kuwarto, agad siyang niyakap ni Creed. "Masakit ba ulo mo, Lover?"

Tumango siya at humilig sa dibdib ng binata. "Medyo. But I’m fine. I’m good."

Hinawakan siya nito sa magkabilang balikat at pinaharap siya sa nito rito. "Gusto mo magpahinga ka lang ngayon?" He holds her waist to pulled her closer. "Sasabihin ko kay Reeve na may sakit ka."

Umiling siya at niyakap ito. "I’m fine. Kailangan kong asikasuhin ang Hotel dahil sa bagyo. I have to make sure that everyone is safe."

"Okay." Inilagay nito ang hintururo sa baba niya at ini-angat ang mukha niya. "Aalis ka na? Hindi ka ba muna mag bi-breakfast? You have to take your medicine first."

Umiling siya. "No. I’m okay. Sa office ko nalang siguro iinomin yung mga gamot. Kailangan mauna ako sa bagyo. Kailangan kong asikasuhin ang mga guest. At saka late na ako." Pagkasabi niyon ay pumasok siya sa banyo para maligo.

HALOS APAT NA oras na siyang nagta-trabaho ng biglang sumakit ang ulo niya. Bigla siyang napahawak sa hamba ng pintuan para hindi siya mabuwal. Buti nalang nakatayo siya malapit sa pintuan kaya naman hindi siya nabuwal sa pagkakatayo dahil sa sakit ng ulo.

"Shit!" She cursed when her head throbbed painfully again. "Bakit ba sumasakit ang ulo ko?" Argh! Naiinis siya! Buwesit!

Napaigtad siya ng biglang bumukas ang pinto at pumasok si Creed. They nearly collided with each other if she haven’t seen him and took a step back.

"Well, hello Lover. Waiting for me?" He pleased his lips against hers and grinned at him. "Lover, did you miss me?"

She smile and nodded. "Yeah. I did."

She smile to hide the pain she's feeling.

"I miss you too." He kissed her again, on the temple this time.

She walks to her swivel chair and sits. "Anong ginagawa mo rito?" Her eyebrows keeps on frowning to manage the pain she's feeling. "Wala naman tayong usapan na kakain tayo sa labas."

"Wala nga." Lumapit ito sa kanya at pasandal na umupo sa mesa niya. "Kaya naman pinagluto kita ng pananghalian. Halika na, umuwi na tayo."

She smiled at that. "Thank you. Hindi ko alam na marunong ka palang magluto." Nakangiting wika niya at tumayo para ilapat ang labi niya sa labi nito. "Tara na. Umuwi na tayo. After lunch, I’m going to take you to heaven through Pleasure Express." May pilyang ngiti sa mga labi niya.

Thankfully, her headache disappeared.

A silly grin appeared on Creed's face. "You're giving me a massive boner just by saying that, Lover."

She giggled and bit her lower lips while giving Creed a sultry look. "I'm wet down there, Creed."

He swallowed hard. "Yeah?"

"Yeah." Tumayo siya at kinuha ang kamay nito at iginiya iyon papasok sa pantalon na suot niya. "Want to touch it?"

Parang wala sa sariling tumango ito. At tuluyang ipinasok ang kamay sa pantalon niya. Napapikit ang mga mata niya ng maramdaman niya ang kamay nito na hinahawakan ang pagkababae niya. At ng ipasok nito ang isang daliri sa loob niya, hindi niya napigilang mapaungol.

Ngumisi si Creed. "Hmmm. I really love it when you moan, Lover. It makes me so fucking horny."

She can’t help but smile. "Then come on. Let’s go to our penthouse. I want to lick every inch of you."

"Hell, yeah!" Sigaw nito.

He withdraws his hands from her pants and licked her juices coating his fingers.

He looked deep into her eyes as he licked her juices off. "Ang sarap mo talaga, Lover."

Her cheeks flamed. "You don’t have to do that."

"At bakit?"

"Kasi paano kung pangit ang lasa?"

"That, my lover, is pretty much absurd. You taste fucking good that I want your juices to bath me."

That makes her cheeks burned more and her heart beat quicken. This man really has an uncanny affect on her. Maybe because she loves this man.

Yes, she undoubtedly loves Creed. Akala niya ay mapapanatili niyang platonic ang relasyon nila ni Creed pero nagkamali siya. Napaka-stupida niya para isipin na mapapanatili niyang hindi tumitibok ang puso niya para kay Creed. Hindi mahirap mahalin ang binata at sa tingin niya ay mas lumalim pa ang nararamdaman niya para rito dahil sa pag-iisa ng katawan nila.

"Earth to lover." Creed snaps his finger, cutting of her thoughts. "Are you with me? I'd been talking here. Nakikinig ka ba?"

Napakurap-kurap siya at tumingin sa binata. "I was just thinking."

"Thinking of what?" He inclined.

You. "Nothing." She said then walk passed Creed. "Come on. Kainin na natin iyang niluto mo para sa'kin."

Sumunod naman sa kanya si Creed. He encircled his arm around her waist to pull her closer. She did the same. His free hand clutched her hand on his waist then squeezed it lightly.

Napangiti siya sa ginawa nito. She leaned in to his shoulder as they walk towards the elevator. Napapatingin sa kanila ang mga taong nadadaanan nila. Ma pa hotel guest man o hotel staff. Their eyes were full of envy as they stared at her and Creed.

"They're staring." Aniya.

"Let them." He said. "Let them see how beautiful you are and how lucky I am to have you as my lover."

That made her heart flutter. Wala na talagang pag-asa ang puso niya. Kaunting papuri lang o kaya simpling salita lang ni Creed, para kaagad iyong dinuduyan. Maloloka siya sa nararamdaman niya. Nakakabaliw talaga ang pag-ibig. Nakakawala sa tamang huwisyo.

Ayaw na niyang isipin kung mag-ano ba sila na Creed. Wala na siyang paki-alam. Ang importante, mahal niya ito, at ang pagmamahal walang hinihinging kapalit. If you love someone, love him deeply without expecting that he'll love you back, because love is a strange and unpredictable emotion than just bloom in someone’s heart for no apparent reason.

Love is weird. Love is crazy. Love is strange. Love is unpredictable. Love is the uncanny emotion someone can feel, but above all that, love can make you the happiest person on the whole Galaxy. And now, she's happy.

Nang makapasok sila sa elevator, nabigla siya ng yakapin siya ni Creed ng mahigpit.

"I woke up last night." He said, "You weren’t in our bed, rather, I saw you walking towards the bathroom, hands on your head. You seem in pain. Mind explaining it all to me?"

Her heart raced. Hindi niya alam kung ano ang isasagot niya sa binata. Wala rin siyang kasagutan sa tanong nito.

"I'll tell you when I know what happened to me." Iyon nalang ang sinagot niya rito. "Basta masakit lang ang ulo ko. That’s all."

"Pinagalala mo ako, alam mo ba?" Mas humigpit ang yakap nito sa kanya. "When you ask for a medicine this morning, gusto kong lumipad papunta sa Pharmacy. I desperately wanted to go to Manila to ask for a Doctor to check on you. I’m scared shit, Lockett. Don’t scare me like that again. Okay?"

"WhY were you scared?" Mabilis ang tibok ng puso na tanong niya. Parang lalabas ang puso niya sa dibdib niya habang hinihintay ang sagot nito. Pero hanggang sa bumukas ang elevator at lumabas sila, walang imik lang ang binata.

Bakit ba ako umaasa na pareho kami ng nararamdaman para sa isa’t-isa?

Lockett put the key on the key hole of the penthouse door and was about to twist it open when Creed talked.

"I'm scared because I ... I’m falling for you, Lockett. I am falling in love with you and I’m fucking scared that you don’t feel the same way. I didn’t know that I am falling in love with you, until I saw you clutching your head in pain. I was scared that something will happen to you. I was scared to lose you. I was scared because I am falling deeply, crazily and madly in love with you."

Nakamaang lang ang labi niya habang nakatilod sa binata at nakikinig sa pagtatapat nito. The feeling is mutual? He loves me back?

Dahan-dahan siyang humarap sa binata.

When she faced him, they stared at each other’s eyes and a small smile tugged on Creed lips.

"I hope you're falling for me too, Lockett." Creed said his eyes were glistening in hope.

Lockett chuckled lightly. "Yes ... I am falling for you too." She let him see the love in her eyes that she’s been hiding from him.

Creed quickly captured her lips in one hot fiery kiss. "Pag-uwi mo sa Manila, sama ako. I want you to meet Cherry." Anito ng pakawalan ang labi niya.

Tumaas ang kilay niya. "You want me to meet Cherry?"

"Yeah. So you'll know that I no longer have a romantic feeling for my best friend."

Sasagot sana siya pero magkalapat na ang mga labi nilang dalawa at nararamdama niya ang kamay nito sa puwet niya ang isa naman ay nasa dibdib niya.

Bahagyan niya itong itulak. "Let’s eat lunch first."

Binuksan nito ang pintuan. "Fuck lunch, I want you and you're already enough for me." And then he captured her mouth and slid his one hand inside her panty. "I'm going to eat you for lunch and I’ll make sure that I bath on your juices."

A/N: Bitin ba? Pasensiya. Haha. Marami pa naman ang mga SPG scene sa mga susunod na kabanata. Hahaha.