Szarym od zawsze byłem człowiekiem
A me oczy zgasły wraz z wiekiem

Krążyłem wokół, będąc pionkiem w grze
A kto we mnie wątpi? Jak śmie?

Grozą owiane było życie moje,
U kresu jego znalazłem dom, spokoju ostoję,

Cieszy mnie śpiew ptaków i dziecięcy śmiech
Historia pamięta, niegdyś było nas trzech

I byliśmy przyjaciółmi mimo wszystko to
A nasza relacja nie była jak to zło

Nie odszukam nigdy takich dni, jednakże
Gonię jeszcze za wiatrem, za szczęściem także

O, gdyby to miało jakiś sens...