Benny's POV
Flashback dream
«Τι έχεις να πεις για τον αδερφό σου?» Ρώτησε ο εισαγγελέας την Λιζη και με κοίταξε «είναι ο καλύτερος πάντα με παίρνει αγκαλιά τα βραδιά που βρέχει και φοβάμαι έπαιζε σε τουρνουά σκάκι για να κερδίσει για να έχουμε λεφτά και πάντα μου έπαιρνε δώρα» ειπε η Λιζη «ηταν ποτέ επιθετικός σε χτύπησε σου μίλησε άσχημα?» Την ρώτησε και η Λιζη φάνηκε να παραξενεύεται με αυτό «όχι πάντα ηταν ο καλύτερος ποτέ δεν θα έκανε κατι τέτοιο με αγαπάει και μου το δείχνει συνέχεια» ειπε η Λιζη και ηρέμησα λίγο γιατί ειπε ακριβώς αυτά που έκανα και τώρα ηταν σίγουρο πως θα έπαιρνα την επιμέλεια της, σε μια ώρα έβγαινε η ετυμηγορία περίμενα έξω και ήμουν αγχωμένος «μην αγχώνεσαι Μπένι αφού μίλησε με τόσο καλά λόγια θα πάρεις την επιμέλεια σίγουρα» ειπε ο δικηγόρος μου «ωραία ωραία» είπα και μπήκαμε μέσα κάθισα ξανά και η Λιζη ηταν δίπλα στον εισαγγελέα και ο δικαστής βγήκε από το γραφείο του και όλοι σηκωθήκαμε « η ετυμηγορία που βγάζω σχετικά με την υπόθεση αυτή είναι» ειπε και το άγχος μου είχε φτάσει στα ύψη «πως ο κύριος Μπέντζαμιν Γουότς είναι ακατάλληλος να κράτηση την μικρότερη αδερφή του και απαγορεύω να την ξανά δει» ειπε και ένιωσα να καταρρέω μέσα μου «Ένσταση κύριε δικαστα δεν μπορείτε να βγάλετε τέτοια ετυμηγορία ακούσατε τι ειπε η αδερφή του είναι κατάλληλος για την επιμέλεια της» ειπε ο δικηγόρος μου και απλα έκατσα κάτω και έκλαιγα η Λιζη κατάλαβε πως αυτό δεν ηταν καλό και προσπάθησε να φύγει από τον εισαγγελέα αλλά δεν τα κατάφερε και βγήκαμε έξω ένιωθα καταρρακωμένος έβγαλα την γραβάτα που φορούσα και την έβαλα στην τσέπη «Μπενιιιι» άκουσα την φωνή της και γύρισα να την κοιτάξω και την είδα με κλάματα να πέφτει στην αγκαλιά μου και την αγκάλιασα σφιχτά και έβγαλα από την τσέπη μου την φωτογραφία μας που βγάλαμε πέρσι και της την έδωσα «έχεις έναν αδερφό τον λένε Μπέντζαμιν Γουότς αλλά εσυ τον φωνάζεις Μπένι μην με ξεχάσεις ποτέ και δεν θα σε ξεχάσω και εγω ποτέ» της είπα και με αγκάλιασε σφιχτά «πάρε με από εδώ σε παρακαλώ πάμε σπίτι μας» ειπε και ο εισαγγελέας έκανε κίνηση να την πάρει από την αγκαλιά μου «όχι άσε με θέλω να μείνω με τον Μπένι» ειπε και έκλαιγε με λυγμούς και εγω έκατσα κάτω στα σκαλάκια και έκλαιγα «συγγνώμη έπρεπε να πάρεις την επιμέλεια δεν ηταν δίκαιο αυτό»ειπε ο δικηγόρος μου.

Ξυπνήσα μέσα στην νύχτα ιδρωμένος και ταραγμένος είχε πολύ ζέστη εδώ μέσα και ξύπνησε και η Έλενα «εφιαλτης?» Με ρωτησε και δεν απάντησα απλα σηκώθηκα έβαλα το τζιν μου και βγήκα έξω στο μπαλκόνι και έπαιρνα αναπνοές και η Έλενα ήρθε έξω μόνο με μια μπλούζα και με αγκάλιασε από πίσω και φίλησε τον ώμο μου «είσαι καλά?» Με ρώτησε «καλύτερα τώρα» είπα «θες να μου πεις τι είδες?» Με ρώτησε «το δικαστήριο που έγινε και την ετυμηγορία που έβγαλε ο δικαστής» είπα και δεν ειπε κατι απλα με αγκάλιασε σφιχτά «θα κάνω ότι μπορώ για να το διορθώσω θα κάνω ότι μπορώ για να ξανα δεις την αδερφή σου Μπένι στο υπόσχομαι» ειπε και με ξανά φίλησε και γύρισα και την αγκάλιασα και την έσφιξα στην αγκαλιά μου «το ξέρω μωράκι μου το ξέρω» της είπα και κρατήσαμε για λίγο αυτήν την στιγμή χωρίς να πούμε κατι παραπάνω απλα να καθόμαστε αγκαλιά.
Το πρωί ξύπνησα και η Έλενα δεν ηταν δίπλα μου σηκώθηκα και ντύθηκα και μετά από λίγο ήρθε η Έλενα «έφερα καφέ και πρωινό» ειπε και έκλεισε την πόρτα πίσω της «αφού μπορούμε να φάμε πρωινό κάτω γιατί πηγές και πήρες?» Την ρώτησα «γιατι είχα παρέα και την Κλιο θα έρθει σε λίγο με τον Κολ είναι η τελευταία του μέρα εδώ» ειπε και μου έδωσε τον καφέ μου και χτύπησε η πόρτα και ήταν η κλιο  «καλημερα»ειπε και έκατσε στο κρεβάτι μας «πως είσαι από εχθές?»ρώτησε η κλιο την Έλενα «καλύτερα»ειπε και η Έλενα «μεθαύριο εγώ πετάω για νέα Υόρκη»ειπε η κλιο «και σε 5 μέρες πετάω εγώ για νέα Υόρκη θα ανέβω μια μέρα νωρίτερα για να ξεκινήσω με το αυτοκίνητο για να φτάσουμε πάνω κατω ίδιες ώρες στο λος Άντζελες»ειπα «ναι και εγώ επιτέλους θα δω που μένεις γλυκιά μου θέλω καιρό να έρθω στο λος Άντζελες αλλά δεν έτυχε οποτε ευκαιρία να έρθω και εγώ»ειπε η κλιο «τέλεια θα γνωρίσεις και τον Λογκαν θα τα πάτε πολυ καλά οι δυο σας πιστεύω»ειπε η Έλενα και χτύπησε η πόρτα και ήταν ο Κολ «καλημερα σήμερα φεύγω και αποχαιρετώ αυτήν την υπέροχη παρέα σας ελπίζω κάποια στιγμή να ξανα βρεθούμε αλλά μέχρι τότε καλή συνέχεια φίλοι μου» ειπε τον χαιρετήσαμε και εφυγε.
3 μέρες μετα
«Τελικος σημερα αναμεσα σε Φορχεν και Βαργκεν» είπα και την κοίταξα «μην μου το θυμίζεις είχα μόνο μια ήττα και εχθές έχασα από ποιον από τον Φελιν επειδη έκανα βλακεία»ειπε η Έλενα είχε μια ηττα και χρειαζόταν η μια νίκη η μια ισοπαλία για να έπαιζε εκείνη με τον Φορχεν τελικό «έλα βρε μωράκι μου τουλάχιστον κέρδισες τον Βαργκεν» της είπα «ναι» ειπε και φαινόταν πάλι στεναχωρημένη «έλα βρε μωράκι μου ηταν απλα μια ήττα» της ειπα και την αγκάλιασα «Μπένι έχασα από τον φελιν από δίκη μου βλακεία και χάνω την ευκαιρία να πάω στο κλειστό» ειπε «θα πας του χρόνου» της είπα «Μπένι!!!» Ειπε και γέλασα λίγο «και αύριο φεύγεις και θα περάσω μια μέρα εδώ μόνη» ειπε «μια μέρα είναι θα περάσει»είπα «ναι θα περάσει» ειπε και έβαλε κάποια πράγματα της στην βαλίτσα της και την κοιτούσα.
Η επόμενη μέρα δεν άργησε να έρθει και σε δυο ώρες πετούσα πίσω για νέα Υόρκη «έχεις διαβατήριο?» Με ρώτησε η Έλενα «ναι» είπα «εισιτήριο?» «Ναι» «τα έχεις όλα σίγουρα?» Με ρώτησε «ναι Έλενα τα έχω όλα μην αγχώνεσαι θα τα πούμε αύριο στο λος Άντζελες»της είπα και με αγκάλιασε σφιχτά και την φίλησα στο μέτωπο «θα περιμενω μέχρι αύριο»ειπε «ναι» είπα και την φίλησα και άνοιξα την πόρτα από το ταξί μου «σαγαπαω» μου ειπε «και εγω σαγαπω πολυ» είπα και μπήκα μέσα και ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο.

Elena's POV
Όπως και στην αρχή έτσι και τώρα είμαι μόνη μου στο Βερολίνο και πήγα προς τα μέσα στο ξενοδοχείο και είδα τον Βαργκεν απλα συνέχισα την διαδρομή μου για το δωμάτιο μου όταν άκουσα την γερμανική βαριά φωνή του να με φωνάζει «δεσποινίς Μαηκελσον» ειπε και γύρισα «πείτε μου» του είπα ενώ κρατούσα απόσταση μεταξύ μας ειδικά μετα το επεισόδιο στο παιχνίδι μας «ήθελα να ζητήσω συγγνώμη για τον τρόπο μου στο παιχνίδι μας δεν δέχομαι εύκολα την ήττα» ειπε «ναι κατι κατάλαβα αλλά με συγχωρείτε πρέπει να πάω στο δωμάτιο μου αύριο το πρωί πετάω πίσω στην Αμερική» του είπα γύρισα την πλάτη μου και πήγα στο δωμάτιο μου μια μέρα 12 ώρες το πολύ και αύριο θα πετάξω για λος Άντζελες και θα είναι σπίτι μου μόνο αυτό σκέφτομαι και βλέπω την βαλίτσα μου ανοιχτεί στο πάτωμα και τα πράγματα όπως νάνε μέσα φρικαρω γιατί δεν μπορω να τα βλέπω έτσι και ξεκινάω να μαζεύω και χτυπάει το τηλέφωνο «παρακαλώ?» Είπα «ώστε αύριο γυρνάς σπίτι σου!» Ειπε μια γλυκιά ζέστη γνώριμη φωνή από την άλλη γραμμή «Λογκαν Τάιλερ πάντα ξέρεις ποτέ πρέπει να πάρεις τηλέφωνο» είπα «έμαθα πως δεν έπαιξες στον τελικό κρίμα» ειπε «τουλάχιστον με την νίκη μου στην νέα Υόρκη έχω πιθανότητες να πάω στο κλειστό της Ιταλίας» είπα «στο εύχομαι αγάπη μου» είπε «και σου έχω νέα» του ειπα «ωχ μυρίζομαι Μπένι Γουότς για πες τελικά θα γίνω νονός?» Ειπε και ρολαρα τα μάτια μου «όχι!!! Αλλά βρέθηκα με την Κλιο της ειπα τι είχε γινει και πήρε τηλεφωνο τον Μπένι και ηρθε ως εδώ για να μου μιλήσει και τα ξανά βρήκαμε» ειπα «θα σου έρθει και ένας φάκελος απο κάποιον Αρθουρ...» « Λεβερντοφ ναι μου ήρθε το κοίταξα κατάλαβα γιατί Μπένι σου συμπεριφέρθηκε έτσι και εγω πιστεύω το ίδιο θα έκανα» ειπε ο Λογκαν και κούνησα το κεφάλι μου απλα «αύριο έρχεσαι λοιπόν τι ώρα να έρθω να σε πάρω?» Με ρώτησε «στις 5 θα είναι εκεί πετάω στις 7 είναι 10 ώρες ταξίδι» είπα «ωραία θα έρθω να σε πάρω» ειπε ο Λογκαν «και σου έχω έκπληξη όταν γυρίσω» του είπα «οοο δωράκι?» Με ρώτησε «όχι θα δεις κάποιοι θα έρθουν» είπα «οοο θα έρθει ο Γουότς?» Με ρώτησε «ναι αλλά όχι μόνος» είπα «ωχ» ειπε «σταματά θα δεις» του είπα και σκέφτηκα πως η Κλιο με τον Λογκαν θα ταιριάξουν αρκετά «λοιπόν θα σε κλείσω έχω να ψάξω κατι σχετικά με την υπόθεση του Μπένι νομίζω κατι βρήκα θα σου τα πω όλα με λεπτομέρειες αύριο» ειπε «εντάξει θα περιμένω» είπα και έκλεισα το τηλεφωνο και συνέχισα να φτιάχνω την βαλίτσα μου γιατί δεν μπορώ να την βλέπω έτσι χάλια και αναδιοργάνωτη,μετά από ώρα που έφτιαξα την βαλίτσα μου και άφησα έξω μόνο τα πράγματα που χρειάζομαι για σήμερα και αύριο και την έκλεισα και είδα την σκακιέρα ανοιχτεί και πήγα κοντά και συνέχισα το παιχνίδι λευκός παίζει το χαρτί δίπλα έγραφε την τελευταία κίνηση σου μαύρου πιονου «πιόνι στο θ4» είπα και μετακίνησα το άλογο μου στο θ4 και έκατσα και άνοιξα το τετράδιο που σημειώνω μέσα ότι έχω μάθει με τον Μπένι και κάθε παιχνίδι που με ενδιαφέρει και θέλω να ξανα παίξω και αν διορθώσω και βλέπω πως είναι μια παρόμοια παρτιδα της Μπεθ με τον Μπένι και συνέχισα προσπαθώντας να κάνω το φιναλε του Μπένι αλλά ηταν δυσκολο και αυτοσχεδίασα αν έχει δίκαιο σε κατι ο Λογκαν είναι στο ότι πρέπει να μάθω να παίζω λίγο πιο αυθόρμητα.
Ξύπνησα το πρωί στις 5 και ετοίμασα τα τελευταία πράγματα μου πήγα κάτω πλήρωσα το ξενοδοχείο για όλες αυτές τις μέρες και πηρα ταξί για να πάω στο αεροδρόμιο του Βερολίνου έδωσα τις βαλίτσες μου το εισιτήριο μου το διαβατήριο και μπήκα μέσα στο αεροδρόμιο για να βρω την έξοδο του αεροπλάνου μου έκατσα σε μια θεση στον εξωτερικό χώρο που είχε και περίμενα να περάσει η ώρα είχα μια ώρα κοντά «γεια» άκουσα μια ανδρική φωνή και γύρισα να τον κοιτάξω ηταν ένας άνδρας γύρω στα 30 μαύρα μαλλιά κάστανα μάτια ψηλος και φαινόταν αρκετά γυμνασμένος ηταν λίγο πιο μελαμψός και είχε όμορφο χαμόγελο « έχεις μήπως αναπτήρα ή κατι?» Με ρώτησε «οοο νομίζω ναι μισό λεπτό να δω» είπα και έψαξα στην τσάντα μου και βρήκα έναν αναπτήρα του Μπένι και του τον έδωσα και αναψε το τσιγάρο του και μου το έδωσε «καπνίζεις?» Με ρώτησε «μια στο τόσο» του είπα «θες ένα?» Με ρώτησε «δεν έχω θέμα» είπα και μου έδωσε ένα τσιγάρο «ευχαριστώ» είπα «Αμερικάνα?» Με ρώτησε «ναι» του είπα «εσυ αμερικανός?» Τον ρώτησα και γέλασε λίγο «Έλληνας» ειπε «Έλληνας?»Ρωτησα «δεν φαίνεται εεε?» Με ρώτησε «μπα όχι» είπα «έχεις έρθει ποτέ στην Ελλάδα?» Με ρώτησε και σκέφτηκα τον παππού μου που μου έλεγε αμα θες να μάθεις από που ξεκίνησε η ιστορία του κόσμου επισκεψου την Ελλάδα «όχι δεν έτυχε θέλω πολύ να έρθω» είπα «στο εύχομαι να πας είναι πολύ ωραία» είπε «είμαι ο Όμηρος» ειπε «Όμηρος όπως ο ομηρος που έγραψε την Ιλιάδα και την οδύσσεια» ρώτησα «ναι όπως αυτός» ειπε «Χάρηκα είμαι η Έλενα» ειπα «Ελενα που βγαίνει από το Ελληνικό Ελένη οπως την ωραία Ελένη που έκλεψε ο Παρης και ηταν η αιτία του πολέμου της Τροίας» ειπε «χαχαχα οχι δεν είμαι και τόσο ωραία» ειπα «για μένα είσαι ωραία» ειπε και κατάλαβα πως με φλερτάρει λίγο «δεν φλερτάρω μαζί σου μην αγχώνεσαι έχω κοπέλα αλλά είσαι αρκετά ομορφη και σίγουρα έχεις και εσυ σχέση και πάω στοίχημα πως οποίος και αν ειναι ειναι πολύ τυχερός» ειπε και ξαφνιάστηκα «ναι ίσως ειναι τυχερός που με έχει αλλά και εγω είμαι τυχερή που τον έχω» ειπα «σε ξέρω από κάπου? Τόση ώρα σου μιλάω και προσπαθώ να καταλάβω από που σε ξέρω» ειπε «ααα παίζω σκάκι είμαι αρκετά γνωστή στον χώρο του σκακιού» ειπα «δεν έχω ιδέα από σκάκι» ειπε και γέλασα «τότε δεν ξέρω από που» ειπα «Η πτήση για Λος Άντζελες με αριθμό ΑΕΟ5673Β αναχώρει σε 15 λεπτά» άκουσα την φωνή από το μεγάφωνο «εγω πρέπει να φύγω η πτήση μου...» « χει ειναι οκευ καταλαβαίνω σε μισή ώρα ειναι και η δίκη μου πτήση για Ελλάδα» ειπε και με διέκοψε και μου έδωσε το χέρι του «χάρηκα για την γνωριμία δεσποινίς και ελπίζω να σας δω κάποια στιγμή στην Ελλάδα μένω στην Θεσσαλονίκη,αν ποτέ τύχει να έρθεις στην Θεσσαλονίκη ψάξε και βρες το μαγαζί με όνομα Φίλοι ειναι δικό μου και ενός φίλου ειναι κοντά στο κέντρο » ειπε και τον κοίταξα «ευχαριστω» του ειπα και έμεινα για λίγο να κοιτάω τα μάτια του φαινόταν εξαιρετικός άνθρωπος «εγω ευχαριστω για την παρέα» μου ειπε και έφυγα προς την έξοδο μου «Θεσσαλονίκη»ειπα και σκέφτηκα να σχεδιάσω το επόμενο ταξίδι μου εκεί.
Μετά από δέκα ώρες ταξίδι έφτασα στο λος Άντζελες βγήκα από το αεροδρόμιο και είδα το γνωστό μαύρο Nissan Cedric του Λογκαν να περιμένει απεξω και ο Λογκαν να κάθεται πάνω στο καπό και να κάνει ένα τσιγάρο και όταν με είδε σηκώθηκε και ήρθε προς το μέρος μου και τον αγκάλιασα σφιχτά «μου έλειψε να σε βρίζω ηλίθια» ειπε ενώ με σήκωσε στον αέρα με προσοχή γιατί φορούσα φόρεμα «και εμένα μου έλειψε να σε βρίζω μπορώ να πω, η Ήρα τι κάνει?» Τον ρώτησα «μια χαρά σπίτι μου ειναι και κοιμαται» ειπε «σπίτι σου? Λογκαν έπρεπε να περάσουν 7 χρόνια για να μπορέσεις να δεθείς με τον σκύλο μου?» Ειπα «μάλλον ναι» ειπε και γελάσαμε βάλαμε τις βαλίτσες στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε να πάμε σπίτι μου αλλά πρώτα κάναμε μια στάση στο σπίτι του Λογκαν για να πάρω το μεσαίου μεγέθους μποξέρ μου «γεια σου αγάπη μου» ειπα όταν είδα και η ουρά της κουνιόταν σαν τρελή «γεια σου μωράκι μου άντε πάμε σπίτι μας τώρα ναι» της έλεγα και την έβαλα στα πισω καθίσματα να κάτσει εκει και ξεκινήσαμε να πάμε σπίτι μου επιτέλους είμαι πισω,πισω στην πόλη μου και στο σπίτι μου.