Πήγα την Λιζη στην κυρία Κλοι που μένει από πάνω χτύπησα το κουδούνι και μου άνοιξε «Μπενι τι έγινε?»με ρώτησε και ένιωθα τα μάτια μου έτοιμα να κλάψουν μπροστά στην ανάμνηση που μου ξανά ήρθε στο μυαλό «Λιζη περνά μέσα και πάνε στον κύριο Μαλκομ»ειπε και η Λιζη πήγε και έκλεισε την πόρτα πίσω της «τι έγινε αγόρι μου?»ειπε και άρχισα να κλαίω και με αγκάλιασε και κατεβήκαμε κάτω και πήγε μέσα,βγήκε έξω και με πήρε ξανά αγκαλιά με άφησε να ξεσκασω σε κλαμματα πάνω της πήγε πάνω και πήρε τηλέφωνο την αστυνομία και μέσα σε 15 λεπτά ήρθαν « Μπέντζαμιν Γουοτς?» με ρώτησε μια αστυνομικός «ναι»ειπα «μπορω να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις?»ειπε και έκατσε δίπλα μου στα σκαλάκια «που ήσουν εσύ και η αδερφή σου πριν έρθετε εδώ?» με ρώτησε «ε-εξω πήγαμε και πήραμε κάποια πράγματα που είπε η μαμά μου να πάρουμε πράγματα πιο πολύ για την αδερφή μου»της είπα «μαλιστα πόσο χρονών είσαι εσύ και η αδερφή σου?»«εγω 17 γίνομαι 18 τον άλλον μηνα και η Λιζη είναι 6»ειπα «το ξέρεις ότι για αυτόν τον έναν μήνα θα πάνε σε οικοτροφείο με την αδερφή σου?»μου είπε «οικοτροφειο εδώ είναι το σπίτι μας δεν μπορούμε να μείνουμε εδώ?» ρώτησα «Μπεντζαμιν αυτό είναι δύσκολο γτ είσαι ανήλικος ακόμα στα 18 θα μπορείς να αποφασίσεις για σένα και άμα πάρεις την επιμέλεια της αδερφής σου θα εισαι υπεύθυνος μια για την αδερφή σου» είπε «γιατι μπορεί να μην μου δώσουν την επιμέλεια της Λιζη?»ρωτησα «αμα υπάρχουν αρνητικές κατηγορίες όχι αν και φαίνεσαι καλό παιδί λογικά θα την πάρεις και χωρίς δικαστήριο ή κάτι απλά έναν μήνα υπομονή»ειπε και σηκώθηκε «Μπενιιι!!!» φώναξε η Λιζη και γύρισα την έπιασα στην αγκαλιά μου και προσπαθούσα να μην βλέπει πολύ πολυ τι γίνεται «τι έγινε η μαμά που είναι?»με ρώτησε πως λες σε ένα εξάχρονο κορίτσι ότι η μαμά της δεν είναι εδώ πλέον ότι πέθανε, δεν απάντησα και πήγα στον πάνω όροφο την άφησα κάτω και πήρα μια βαθειά ανάσα ένιωθα τον λαιμό μου να ξερενετε  «Λιζη η μαμά έφυγε»της είπα «και που πήγε?» με ρώτησε «πηγε να βρει τον μπαμπά,ξέρω είναι δύσκολο να το καταλάβεις αλλά όταν μεγαλώσεις θα σου τα εξηγήσω όλα» της είπα «μα ο μπαμπάς έχει πεθάνει!»ειπε «αυτο σημαίνει πως και η μαμά πέθανε?»με ρώτησε άρχισα να δακρύζω «οοο θεέ μου δεν μπορώ δεν μπορώ Λιζη να σου το πω δεν μπορώ» είπα και έκατσα στον τοίχο εκεί και άρχισα να κλαίω και ήρθε στην αγκαλιά μου και άρχισε να κλαίει και αυτή « συγγνώμη μικρή μου συγγνώμη πραγματικά θα είμαι ο καλύτερος αδερφός θα είμαι ότι καλύτερο για σένα θα κάνω ότι μπορώ για να σε προσέχω και θα σε φροντίσω με τον καλύτερο τρόπο»ειπα και την κράτησα σφιχτά στην αγκαλια μου «ακουσε με»της είπα και την έβαλα να με κοιτάξει «πλεον είμαστε εγώ και εσύ και θα μείνουμε έτσι για πολύ καιρό και θα προσέχουμε ο ένας τον άλλον εντάξει?» της είπα «ενταξει» είπε και την ξανά έσφιξα στην αγκαλιά μου και ήρθε η κυρία Κλοι «σημερα μπορείτε να μείνετε σε εμένα αμα θέλετε»ειπε και συμφωνήσα και μπήκαμε μέσα στο σπίτι της και καθίσαμε στον καναπέ «κατω που έχετε τα πράγματά σας?» μας ρώτησε η κύριο Κλοι «στα δωμάτια μας θα έρθω μαζί σας άμα είναι»ειπα και συμφώνησε «παω κάτω να πάρω κάποια πράγματα μας θες κάτι συγκεκριμένο?»ρωτησα την Λιζη «το αρκουδάκι μου που είναι στο κρεβάτι σου»ειπε «ενταξει»ειπα και κατέβηκα κάτω «Μπενι μου είπα πως φαίνεται για αυτοκτονία» είπε η κυρία Κλοι καθώς κατεβαίναμε «η μαμά μου δεν θα το έκανε αυτό ποτέ είχαμε μόνο ο ένας τον άλλον δεν θα μας άφηνε έτσι»ειπα «Μπενι άκουσα κάτι πριν έρθετε άκουσα έναν άνδρα στο σπίτι σας αλλά δεν υπάρχουν ενδείξεις παραβίασης  »ειπε «κυρια Κλοι πραγματικα σας ευχαριστώ για ότι κάνετε αυτήν την στιγμή αλλά δεν ήταν αυτοκτονία είμαι σίγουρος για αυτό» είπα «ουτε εγώ θεωρώ πως είναι αυτοκτονία»ειπε και της έδωσα τα κλειδιά από το σπίτι για να ανοίξει και μπήκαμε μέσα και πήγα στο δωμάτιο μου χωρίς να κοιτάξω τον υπόλοιπο χώρο και πήρα την τσάντα μου και έβαλα μέσα μερικά ρούχα και επιασα το λούτρινο ελεφαντάκι της Λιζη της το είχε πάρει ο μπαμπάς βγήκα από το δωμάτιο μου και είδα την κυρία Κλοι να κρατάει στα χέρια της μερικά ρούχα της Λιζη «ελα να τα βάλω μέσα στην τσάντα σου»ειπε και την βοήθησα να βάλει τα πράγματα μέσα στην τσάντα μου «αυριο το πρωί  θα έρθει η κοινωνική λειτουργός να σας πάρει»ειπε «Σε ούτε έναν μήνα γινομαι 18 γιατί πρέπει να μείνουμε σε οικοτροφείο αυτές τι λίγες μέρες μέχρι να κλείσω τα 18» είπα και νευριαζα «ετσι είναι το σύστημα»μου είπε και ανεβήκαμε πάνω και έδωσα στην Λιζη το αρκουδάκι της και της έδωσα τις μπιτζαμες της για να πάει να αλλάξει και εγώ με τον κύριο Μάλκομ ανοίξαμε τον καναπέ και στρώσαμε για να κοιμηθούμε εγώ και η Λιζη αφού τελειώσαμε η κύριο Κλοι μας έφερε μαξιλάρια και ξαπλώσαμε για να κοιμηθούμε «Μπενι?»μου είπε η Λιζη «πες μου»της είπα «θα πάμε σε ορφανοτροφείο?» με ρώτησε «σε οικοτροφείο θα πάμε αλλά μόνο για έναν μήνα μεχρι να κλείσω τα 18 και μετά θα μείνουμε μαζί θα φύγουμε από εδώ θα πάμε σε μια άλλη πολη» είπα «και θα ξεχάσουμε εδώ ότι έγινε?» με ρώτησε «καπως έτσι θα αφήσουμε πίσω όλα τα παλιά και τα άσχημα και θα ξεκινήσουμε μια καινούργια ζωή εγώ και εσύ»ειπα και την φίλησα στο μέτωπο και τα υπέροχα γαλαζοπράσινα γκρίζα μάτια της κοίταξαν τα δικά μου και με φίλησε στο μάγουλο «σαγαπαω Μπένι» είπε «και εγώ Λιζη πάρα πολύ» είπα και την κράτησα σφιχτά στην αγκαλιά μου και κοιμηθήκαμε,κατά τις 3 το πρωί ξύπνησα και πήγα στο μπαλκόνι για να κάνω ένα τσιγάρο καθομουν έξω και σκεφτόμουν τι θα κάνω πλέον έχω την ευθύνη της αδερφής μου δεν έχουμε πολλά χρήματα και πρέπει να σκεφτώ τι σχολείο της πρέπει να βρω δουλειά πρέπει να βρω σπίτι άμα φύγουμε από εδώ να κανονίσω χαρτιά κηδείες τα πάντα απλά τα σκεφτόμουν όλα μαζί και άρχισα να κλ;Ιώ γιατί φοβάμαι και είδα την κυρία Κλοι να έρχεται και έσβησα γρήγορα το τσιγάρο «μην το σβήνεις ήρθα να σου ζητήσω έναν γιατι εμένα τελείωσαν»ειπε και γέλασα μέσα στο κλαμμα μου και της έδωσα ένα τσιγάρο «Φοβαμαι!»της είπα «λογικο Μπένι μπαίνεις από πολύ νωρίς στα πολύ βαθιά πλέον δεν έχεις να σκεφτείς τον εαυτό σου αλλά την αδερφή σου ένα παιδί άμα ήταν λίγο πιο μεγάλη θα ήταν λίγο πιο εύκολα τα πράγματα αλλά δυστυχώς πέφτουν όλα πάνω σου λογικό να φοβάσαι λογικό να αγχώνεσαι λογικο όλα αλλά θα σε βοηθήσω όσο χρειαστεί»ειπε και έπιασε το χέρι μου«σας ευχαριστώ πολύ»της είπα «μην με ευχαριστείς σαν παιδι μου σε έχω σταν παιδί μου στην ηλικία σου ήταν ο γιος μου όταν σκοτώθηκε»ειπε και θυμήθηκα το ατύχημα που είχε γίνει πριν κάποια χρόνια ο γιος της ήταν με το μηχανάκι και ένας μεθυσμένος με το αυτοκίνητο τον χτύπησε πέθανε ακαριαία «να προσέχεις και εσύ με το μηχανάκι σκοτωστρες είναι τα άτιμα  αλλά όμορφη η αίσθηση που σου προκαλούν,μπορουν μέσα σε λίγα λεπτά να σου στερήσουν την ζωή χωρίς καν να ευθύνεσαι αυτό θα πει όμορφος θάνατος»ειπε και σκέφτηκα για το πόσο άσχημα μπορεί να αισθάνεται αφού έχασε τον γιο της έτσι στα 17 χωρίς καν να ευθύνεται καν άσχημο πράγμα «οποτε, οπότε χρειαστείς κάτι μην διστάσεις να έρθεις εδώ ή να με πάρεις ένα τηλέφωνο»ειπε και σηκώθηκε «παω μέσα να κοιμηθώ κοιμήσου και εσύ χρειάζεσαι ύπνο»ειπε και πήγε μέσα και μετά από λίγο πήγα και εγώ και ξάπλωσα και κοιμήθηκα.
Το πρωί
Το πρωί ξύπνησα και ξύπνησα και την Λιζη μαζέψαμε τον καναπέ και μετά από ένα 10λεπτο φάγαμε πρωινό και χτύπησε ένα πόρτα «θα ανοίξω εγώ»ειπε ο κύριος Μάλκομ «καλημερα»ειπε μια γυναικεία φωνή και μπήκε στο σπίτι ήταν μια κοπέλα γύρω στα 30 καστανη και πολύ ομορφη «εσυ πρέπει να είσαι ο Μπέντζαμι» είπε «Μπενι»την διορθωσα «ναι σωστα μου το είπαν πως προτιμάς να σε φωνάζουν Μπένι δικό μου λάθος με συγχωρείς»ειπε είναι πολύ ευγενική και ντροπαλή «και εσύ πρέπει να είσαι η Λιζη  εχεις πολύ όμορφα μάτια» είπε «ευχαριστω πολύ»ειπε η Λιζη «εσεις πρέπει να είστε η κυρία Κλοι Ντέκερ» είπε «ναι εγώ είμαι » της είπε η κυρία Κλοι «λοιπον παιδιά θα πρέπει να μαζέψουμε τα πράγματα σας για να φύγουμε να πάμε στο σπίτι μου που θα είναι το σπίτι σας για ένα χρονικό διάστημα» είπε «παμε κάτω να μαζέψετε τα πράγματά σας?»μας ρώτησε «αμ.θα προτιμούσα να πάω μόνο εγώ δεν θέλω η Λιζη να είναι κάτω στο σπίτι εχθές παραλίγο να δει πως ήταν όλα όταν βρήκαμε την μαμά μας δεν θέλω»«καταλαβαινω μπορούμε να πάμε μαζί άμα θες »ειπε και με διέκοψε «ναι το προτιμώ»της είπα και κατεβήκαμε κάτω και από το δωμάτιο της μαμάς μου έβγαλα τις βαλίτσες που είχαμε πήγα στο δωμάτιο μου και μάζεψα όλα τα ρούχα μου και τα πράγματα που θεωρούσα σημαντικά είδα την σκακιέρα στο γραφείο μου «παιζεις σκάκι?»με ρώτησε «ναι παίζω από μικρός μου μπαμπάς μου μου έμαθε»ειπα και άφησα την σκακιέρα του μπαμπά μου στο γραφείο «θα σου πρότεινα να την πάρεις»ειπε και την ξανά κοίταξα «το παρελθόν μένει στο παρελθόν»ειπα και πήρα από τα ράφια μου κάποια βιβλία που ήθελα και πήρα και τις φωτογραφίες που βγάλαμε πέρσι με την Λιζη και της έβαλα στην βαλίτσα και την έκλεισα «ετοιμος?» με ρώτησε «ναι δεν έχω πολλά πράγματα μαρεσουν τα λυτά πράγματα»ειπα «το όνομα σου δεν μου είπες» «Εμίλια» είπε «χαρηκα»ειπα και πήγα προς το δωμάτιο της Λιζη και μάζεψα τα πράγματά της τα ρούχα της τα τετράδια του σχολείου της μερικά παιχνίδια της που αγαπάει κάποια βιβλία της και είδα το κύπελλο μου που έβαλε πάνω στα ραφια της «δικο σου το κύπελλο?»με ρωτησε η Εμίλια «ναι κέρδισα πριν κάτι μέρες ένα τουρνουά σκάκι εδώ πήγα μόνο και μόνο για να πάρω το χρηματικό έπαθλο τα οικονομικά μας δεν ήταν και ότι καλύτερο» είπα και έπιασα την κασετίνα της Λιζη από τα ράφια της με της ξυλομπογιες της και άλλα τέτοια πράγματα και τα έβαλα όλα στην βαλίτσα της και την έκλεισα «ετοιμος με όλα?»με ρώτησε και κούνησα καταφατικά το κεφάλι, σήκωσα την βαλίτσα και την πήρε και βγήκαμε έξω είδα πάνω στον πάγκο της κουζίνας την φρουτιερα και πήρα ένα μήλο οπως παντα και είδα απέναντι στο έπιπλο του σαλονιού μια φωτογραφία και τους τέσσερις από όταν γεννήθηκε η Λιζη και χαμογελασα και βγήκαμε έξω από το σπίτι έκλεισα την πόρτα κλείδωσα και εδωσα τα κλειδιά στην Εμίλια και τότε κατέβηκε η Λιζη με την κυρία Κλοι «να προσέχετε και ότι χρειαστείτε μπορείτε να έρθετε»ειπε και κατεβήκαμε κάτω «ΓΟΥΟΤΣ» άκουσα μια φωνή πίσω μου και ήταν ο Κρίστιαν «Κριστιαν»ειπα και με αγκάλιασε  αγκάλιασε «συγγνωμη κολλητε είμαι ηλίθιος είμαι μαλακας δεν έπρεπε ποτέ να σε μπλέξω με αυτά αλλιώς τιποτα δεν θα γινόταν»ειπε ψιθυριστά «δεν φταις εσύ πουθενά για αυτό κόψε τις μαλακίες»ειπα και εβγαλα τα κλειδιά από την τσέπη μου και του τα έδωσα «προσεχε το μηχανάκι μου οσο θα λείπω» είπα «θα το κάνω»ειπε «και πρόσεχε και εσένα θα γυρίσω κολλητε θα τελειώσουμε το σχολείο και μετά φεύγουμε για νέα Υόρκη όπως λέγαμε παλιά»ειπα και έβγαλε από τον λαιμό του την ασημένια αλυσίδα που φοράει «αυτο είναι ο όρκος μας πως θα ξανά βρεθούμε»ειπε και μου την έδωσε και εγω του έδωσα την αλυσίδα που φορούσε στο χέρι μου «θα τα ξανά πούμε σύντομα»του είπα και μπήκαμε στο αυτοκίνητο και  φύγαμε, μετά από λίγη ώρα φτάσαμε σε ένα σπίτι και μπήκαμε μέσα «γεια σας κυρία Εμίλια!»ειπε ένα αγόρι γύρω στα 8 «Γεια σου Εστεμπάν»ειπε «ναι το σπίτι μου φιλοξενεί μερικά παιδιά εδώ μένουν 5 παιδιά  και το καθένα έχει δικό του δωμάτιο ελάτε να σας δείξω τα δικα σας»ειπε και είδα την Λιζη να διστάζει «τι έγινε Λιζη»την ρώτησα «δεν θέλω ξεχωριστό δωμάτιο από εσένα θέλω να κοιμάμαι μαζί σου»ειπε «αμα θες μπορείς να μείνεις με τον Μπένι στο ίδιο δωμάτιο δεν υπάρχει πρόβλημα»ειπρ η Εμίλια και η Λιζη κούνησε καταφατικά το κεφάλι της και προχωρήσαμε στο πάνω όροφο και μπήκαμε σε ένα μικρό δωμάτιο «εδω θα μείνετε»ειπε και έφυγε και αφήσαμε τα πράγματά μας κάτω «δεν μου αρέσει εδώ θέλω να πάω σπίτι»ειπε η Λιζη «ουτε εμένα μου αρέσει αλλά πρέπει να κάνουμε λίγο υπομονή σε 20 μέρες κλείνω τα 18 και θα φύγουμε από εδώ τι είναι 20 μέρες εεε»ειπα και κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.
Μια εβδομάδα μετά
Είμαστε μια εβδομάδα εδώ και είμαι αρκετά κλειστός σε εμένα η Λιζη έχει εξοικειωθεί κάνει παρέα με αυτόν τον Εστεμπάν και ένα κορίτσι «Μπενι? Μπορείς να έρθεις λίγο στο γραφείο μου?»ειπε η Εμίλια «ναι»ειπα και πήγα στο γραφείο της και έβγαλε έναν φάκελο και μου τον έδειξε έγραφε το όνομα μου «Τι είναι αυτό?»την ρώτησα «ηρθε σήμερα το πρωί άνοιξε τον»ειπε και τον άνοιξα και έγραφε μέσα για την χρήση που έκανα πριν δύο τρία χρόνια κύριε έγραφε για το χασίς και όχι για την κόκα «ξερεις πως διώκεται ποινικά η χρήση που έκανες»ειπε «εχω κόψει από αυτά εδώ και δύο χρόνια,επίσης είναι χασίς είναι και φάρμακο χρησιμοποιείται σαν φυσικό ηρεμιστικό «το ξέρω αλλά δεν είναι νόμιμο και εσύ δεν έχεις συνταγή γιατρού που να λέει πως πρέπει να κάνεις χρήση,Μπένι άμα μάθουν πως έκανες χρήση κόκας πιο πολύ μπορεί μέχρι να μην σου δώσουν την επιμέλεια της Λιζη»ειπε «εκανα μόνο 3 φορές» είπα «δεν έχει σημασία αυτό έχει σημασία πως εξαιτίας για το στερητικό που μπορεί να είχες να ήσουν βίαιος απέναντι στην Λιζη θα την ρωτήσουν πολλά από αυτα,θα γίνει δικαστήριο Μπένι για την επιμέλεια της και άμα δεν υπάρχει κάποιος κοντινός συγγενής εκτός από εσένα και βγάλουν αρνητική ετυμηγορία για σένα θα πάει σε ανάδοχη οικογένεια»ειπε «βοηθαμε σε παρακαλω δεν μπορώ να την χάσω είναι η τελευταία μου οικογένεια, η μαμά μου ειχε να μιλήσει με την οικογένειά της από τότε που παντρεύτηκε τον μπαμπά μου και μετά την κηδεία του μπαμπά μου η οικογένεια του μας είχε παρατήσει μόνο ο θείος μου Λίαμ μπορεί να βοηθησει αλλά είναι στην Ευρώπη δεν ξέρω πού είναι»ειπα καξ άρχισα να αγχώνομαι «εχω το τηλέφωνο του θείου σου έχει ενημερωθεί για την μαμά σου και είπε πως θα έρθει»ειπε «Μπενι θα κάνω ότι μπορώ για να μην χάσεις την Λιζη» είπε «σε ευχαριστώ»ειπα «μπορω να πάω μια βόλτα μόνος μου εδώ γύρω?» την ρώτησα «μπορεις να πας μέχρι το πάρκο εδώ κάτω που έχει»ειπε και πήγα έπρεπε να κάτσω μόνος μου να σκεφτώ τι θα κάνω περπατησα μέχρι εκεί και έκατσα σε μια κούνια έβγαλα ένα τσιγάρο να κάνω και σκεφτόμουν όσα γίνονται και όλα καταλήγουν στον Τζάκσον ήθελα να σταματήσω να είμαι μπλεγμένος πάντα με απειλούσε με την οικογένειά μου δεν ασχολήθηκε μαζί μου για πέντε μέρες και η μαμά μου βρίσκεται νεκρή και θεωρείτε αυτοκτονία ,σχεδιασμένη δολοφονία και το έκανε να φαίνεται σαν αυτοκτονία, ο μόνος που ήξερε για το μπλέξιμο μου ήταν ο Τζακσον έτσι έστειλε τον φάκελο, τον καριόλη ξέρει τι κάνει για να μου καταστρέψει την ζωή, τελείωσα το τσιγάρο μου και πήγα προς το σπίτι που μέναμε, άμα χάσω και την Λιζη θα καταστραφω.