hej moi drodzy, pierwsze co to chcę przeprosić za to, że nie odpowiadałam na wasze komentarze, ale nie chciałam powtarzać tego samego motywu, bo wolę to zrobić tutaj i skierować do każdego i wszystkich jednocześnie

bardzo wam dziękuję za czytanie, za gwiazdki, za komentarze [które kocham najbardziej] oraz za poświęcony temu opowiadaniu czas, naprawdę dziękuję bardzo bardzo bardzo z całego serca ♡

cieszę się, jeśli czytanie sprawiło wam radość, za każdym razem jak widziałam emocje w tym co piszecie byłam tak rozentuzjazmowana, że trudno mi to w ogóle opisać

jest to zdecydowanie moje ulubione jak na ten moment opowiadanie, bardzo się do niego przywiązałam i jestem teraz okropnie smutna, bo w końcu, po jakimś roku nadszedł czas, żeby się z nim pożegnać

oczywiście jak zawsze miło mi, jeśli ta praca pomogła się czegoś nauczyć może, wydaje mi się, że niektóre rzeczy udało się dobrze pokazać i mimo, że wiele rzeczy teraz ujęłabym inaczej, lub po prostu napisała w inny sposób to z fabuły jestem zadowolona całkiem, bo wyszła tak, jak chciałam od początku

wiem, że mpregi są uznawane za rakowe i głupie, bo trochę tak jest, ale no cóż, ja tam je lubię, a to opowiadanie i pisanie go sprawiło, że lubię je jeszcze bardziej, bo mam teraz miłe skojarzenie

mam nadzieję, że jesteście zadowoleni z efektów mojej pracy, że wam się podobało, wywołało wiele emocji i zmusiło do myślenia, zastanawiania się i pobudzenia trochę szarych komórek, chociaż kurde mówię to tak, jakby to było conajmniej dzieło spod ręki wieszcza narodowego, ale serio jestem bardzo szczęśliwa w tym momencie

jeszcze raz dziękuję i kolejny raz liczę na to, że jeszcze gdzieś tam na siebie wpadniemy, kocham was wszystkich

- Klaudia ❤️