7

Zapomniałam wspomnieć, że Victor i Yuri rozmawiają z Davido po angielsku a między sobą po japońsku.

I jeszcze jedno: "Rozdział ten czytasz na własną odpowiedzialność."
---------------------------------------------------------------

*Yuri*

Szybko oderwałem się od Victora.

- Idę się przejść. Muszę trochę odpocząć- powiedziałem i opuściłem mieszkanie. Chciałem trochę pomyśleć.
Kiedy tylko poczułem lekki wiatr pobiegłem w stronę pobliskiego parku.

Usiadłem na ławce koło drzewa i rozejrzałem się w około.
Każdy gdzieś się śpieszył.
Koło mnie usiadł jakiś człowiek.

- Yuri szmat czasu cię nie widziałem- powiedział przelotnie mnie obejmując. Kim on jest. Nie wiedziałem tego.

- Przepraszam pana ale...

- Jaki pan nie jestem aż tak starty.-przerwał mi- A racja racja. Amnezja. Nazywam się Natsu. Przyjaźniliśmy się. Tak tak. - zacmokał teatralenie

- Czyli zna mnie pan ?

- Naturalnie- odpowiedział

Wymieniliśmy się numerami jakbym chciał o coś zapytać.

Wróciłem do mieszkania. Szybko przebrałem się i przywabiony niebiańskim zapachem poszedłem do kuchni.

Podszedłem do kucharza i głosem zbitego pieska spytałem:

- Victorze co dziś na obiad?

- Szlak. Yuri. Davido pilnuj jedzenia- poszedł do łazienki. A ja zachodziłem w głowę co się stało. Drugi z kucharzy powstrzymywał śmiech.

- Victor jak duży jest twój problem? - spytał mieszając zupę z dyni

- Nie mnie to oceniać- odkrzyknął. Yume i ja potrzyliśmy w korytarz jak idioci a Davido dusił się własną śliną.

*Victor*

Pobiegłem do łazienki. Po prostu nie wieże w siebie. Stanął mi.

- Victor jak duży jest twój problem? - usłyszałem pytanie Davido

- Nie mnie to oceniać odkrzyknąłem.

Uważnie obejrzałem swój problem i doszedłem do wniosku, że mały nie jest.
W miarę sprawnie pozbyłem się problemu i posprzątałem wszystkie ślady.
Jak tak dalej pójdzie to będę musiał spać na kanapie.

Umysłem ręce, wciągnąłem spodnie i poszedłem do kuchni aby zjeść przygotowany obiad.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Ee...

Jak tam?

Jaką macie pogodę?

Mam nadzieje, że się podobało.

(Ankieta została usunięta.)

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top