Ból..
Ból rozwalał moją głowę..
O matko.. Otworzyłam oczy. Spojrzałam na mój zabandarzowany brzuch.
Czyli to nie był sen. Dobrze że Harry zdążył na czas.
Chciałam pójść do kuchni coś zjeść, wiec odchyliłam kołdrę i wstałam. Niestety byłam chyba zbyt słaba bo zaraz wylądowałam na ziemi. Wtedy do pomieszczenia wpadł przestraszony Harry.

-Angi.- podbiegł i upadł na kolana przede mna. - Nic ci nie jest?- dotknał swoją dłonią mojego policzka. Usmiechnełam się.

-Jest ok Harry. - próbowałam wstać ale anioł niestety uniemożliwił mi to. Wziął mnie na ręce.

- Gdzie się wybierałaś?

-Do kuchni..Jestem głodna.- Chłopak tylko pokiwał głową i idąc ze mną na rękach ruszył w stronę kuchni.

- Nie uważasz że jestem trochę za ciężka.- Harry zmarszczył słodko brwi na moje słowa.

-Jestes lekka. I to mnie martwi księżniczko.. Za lekka.. - anioł podrzucił mnie lekko a ja pisnełam wtulając się w jego tors.

-Uważaj!- mruknełam. Chłopak posadził mnie na blacie stołu i zaczał przygotowywać kanapki. Spojrzałam na niego, był tak skupiony na tym zadaniu. Wygladał jak słodki mały kucharz.

-Ładnie to tak pożerać mnie wzrokiem. Wiem że jestem pyszny ale poczekaj na kanapki.. - spojrzał mna mnie i uśmiechnął się ukazując dołeczki. O matko on mnie doprowadza do szału..- Kochana...- dokonczył akcentujac idealnie to słowo.

-Ja tylko czekam na kanapki..

-Yhm. Wmawiaj sobie.. Ja i tak wiem swoje.- odparł i lekko trzepnał mój nos swoim palcem.
A następnie zaczął się smiac.

-Z czego się smiejesz Matołku??

-Masz masło na nosie Księżniczko.- szybko przetarłam nos ręką i rzeczywiście było tp masło..

-Zemszczę się..- mruknełam wskazując na niego palcem..

-Tsaaa. Może za milion tysięcy lat coś zaplanujesz...- wystawił mi język.

-Matoł!!!

-Tez cię kocham.- uśmiechnął się i podał mi talerz pełen kanapek. Mmm. Zaczęłam jeść i nie zwracałam już uwagi na głupstwa Harrego...

---

Zapraszam wszystkich na moje konto na twitterze..

@story_lotte

Bedą na nim najnowsze wiadomości dotyczące rozdziałów..